Twitter verkeert onmiskenbaar in zwaar weer. Deze toepassing wordt door een aanzienlijke groep mensen gebruikt voor leren en ontwikkelen. Hoe erg is het voor leren, onderwijs en opleiden als Twitter zou verdwijnen?
Deze week werd bekend dat Twitter negen procent van het mondiale personeelsbestand schrapt. Ondanks dat de omzet van dit bedrijf de afgelopen tijd is gestegen, lijdt Twitter nog steeds verlies. Gisteren werd bekend dat Twitter met de toepassing Vine stopt (waarmee ultra-korte live video’s kunnen worden gemaakt en gestreamd). Sinds 2012 was Twitter eigenaar van Vine. Het schijnt ook dat de eigenaren van Twitter wachten op een kapitaalkrachtige overnamekandidaat. Tot nu toe tevergeefs.
Tien dagen geleden maakte Jane Hart bekend dat Twitter niet langer de Top 100 Tools for Learning aanvoert, die Jane jaarlijks samenstelt. Twitter staat nu op plek 3.
Voor Nederlandse begrippen is dat goed. Nederlanders organiseren zegetochten door grachten als zij een voetbaltoernooi net niet winnen. Maar als je je realiseert dat Twitter zeven jaar lang Jane’s top 100 heeft aangevoerd, dan is dat toch een klein teken aan de wand.
Jane zoekt naar een verklaring:
- Mogelijk is de groep respondenten van Jane Hart veranderd. De vraag is of dit van invloed is omdat Jane nu een onderscheid heeft gemaakt in Tools for Personal & Professional Learning, Tools for Workplace Learning en Tools for Education. Persoonlijk vond en vind ik Twitter het meest geschikt voor de eerste categorie. Maar ook daar moet Twitter Google Search en YouTube voor zich duiden.
- De ‘donkere kant’ van Twitter is sterker geworden. Volgens Jane schrikken ‘trollen’ vooral nieuwe gebruikers af. Deze donkere kant blijkt volgens haar ook potentiële kopers als Disney of Salesforce af te schrikken. Volgens mij zijn het niet alleen nieuwe gebruikers die hierdoor worden afgeschrikt. Met name ook meer beroemde mensen, zoals Femke Halsema, zijn het zat om vuil over zich heen te krijgen.
- Mensen worden de commercialisering van sociale netwerken zat. Je kunt ze gratis gebruiken, maar je wordt steeds geconfronteerd met advertenties, spam, enzovoorts.
- Messaging -communiceren in meer besloten groepen- wordt meer populair. Denk aan WhatsApp, maar ook aan Slack (beiden gestegen in Jane’s Top).
Ik denk zelf dat messaging aan populariteit wint dankzij de ‘dark site’ van sociale netwerken. Daarbij gaat het niet alleen om de trollen, maar ook om de robots die tweets automatisch sturen.
Verder wordt Twitter m.i. ook zodanig gebruikt dat veel gebruikers zich er aan ergeren:
- Als je mensen volgt, word je vaak geconfronteerd met hele conversaties waar je niets mee kunt. Ik zal me hier ongetwijfeld ook soms schuldig aan maken. Het medium nodigt daartoe ook erg uit.
- Er zijn gebruikers die vanwege commerciële redenen elkaar constant retweeten of die berichten over zichzelf om dezelfde redenen retweeten.
Hierdoor is het kaf vele malen groter dan het koren, en werkt Twitter vaak te afleidend voor leren. Verder -ik heb daar eerder over geblogd- is het bijzonder lastig om in 140 tekens genuanceerd met elkaar van gedachten te wisselen, en heeft Twitter m.i. onvoldoende geïnvesteerd in filteropties.
Daarnaast zou het wel eens zo kunnen zijn dat veel mensen het inmiddels prettiger vinden om weer in groepen, gemeenschappen en meer besloten netwerken te interacteren. Dit speelt m.i. nadrukkelijk binnen opleidingen en onderwijs waar ‘open conversaties’ lang niet altijd wenselijk zijn, en je bijvoorbeeld prima alternatieven hebt voor Twitter (bijvoorbeeld TodaysMeet als back channel). Ik hoorde overigens laatst van een groep studenten die geen onderwijsmededelingen via WhatsApp wil ontvangen omdat de kans groot is dat zij deze missen. Ze krijgen zo veel berichten dat ze er steeds minder aandacht voor hebben. Messaging lijkt e-mail achter na te gaan.
Ik heb daarbij de indruk dat LinkedIn aan populariteit wint als het gaat om interacties binnen meer besloten netwerken. Niet de groepen, maar de mogelijkheid om op bijdragen van mensen in je netwerk te reageren.
Vanochtend schreef Pedro de Bruyckere:
Het enige waar ik me echt zorgen over maak is de toekomst van Twitter zelf. (…)
Alhoewel Twitter nog steeds hangt tussen een gigantische niche en het brede publiek, is het voor mensen zoals ik een cruciale tool. Stel dat het betalend wordt, dan zal het snel voorbij zijn, vrees ik. Maar wat als het failliet gaat…
Ik zou het jammer vinden als Twitter verdwijnt. Voor onderwijs en opleiden zijn er m.i. goede alternatieven. Dat geldt ten dele voor persoonlijk, meer informeel, leren. Er wordt zinvolle informatie gedeeld, waar je op geattendeerd wordt. Het kan ook een interessante tool zijn voor conversaties, al werken 140 tekens zoals gezegd als een ernstige beperking bij complexe discussies. Twitter genereert ook behoorlijk wat ‘traffic’ naar mijn weblog.
Ik zou het echt een drama vinden als ik geen RSS-feedreader meer zou kunnen gebruiken. Dan zou ik pas echt veel missen. Hierdoor ben ik echt in staat om efficiënt op de hoogte te blijven van relevante ontwikkelingen, en haal ik ook veel inspiratie voor mijn blogposts (zoals de bijdragen van Jane en Pedro die ik hier aanhaal). RSS is echter minder geschikt voor interactie. Twitter heeft dit jaar mijn persoonlijke top 10 van leertechnologieën in elk geval niet gehaald.
Nota bene: Jane’s Top 200 Tools for Learning is weer de moeite waard. Vooral ook dankzij de genoemde driedeling, en het overzicht met ‘Movers and Shakers’.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie