Schools working to protect students from online dangers while embracing technology illustreert het geworstel van veel (Amerikaanse) scholen met social network-technologie en de risico's die leerlingen lopen.
Increasingly, school districts find themselves in the position of trying to protect children while embracing technology to stay relevant.
Het artikel bevat onder meer een aantal voorbeelden van cyberpesten via sociale netwerken, en de dramatische gevolgen die dat kan hebben. Er zijn scholen die oproepen om sociale netwerken sowieso te bannen Er zijn ook scholen die social media op school niet toegankelijk maken, maar wel constateren dat leerlingen er buiten de school mee geconfronteerd worden. Bovendien nemen leerlingen steeds vaker hun eigen smart phones mee naar school waarmee zij wel op Facebook of Twitter kunnen.
Wat te doen? De bijdrage bevat enkele tips:
- De organisatie van een informatieve ouderavond.
- De vorming van een ICT-commissie -bestaande uit ouders, docenten en schoolleiding- die beslist over het beleid ten aanzien van internetgebruik (waar is de dialoog met de leerlingen?).
- De pedagogisch-didactische oplossing.
- Regels en richtlijnen afspreken. Niet alleen voor leerlingen, ook voor docenten (niet sms-en met leerlingen).
Eén van de regels die leerlingen leren:
The overriding lesson is if it’s something you wouldn’t say to your grandmother, you probably shouldn’t say it in text form or online
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Wat je hier aanhaalt was in de “1.0 situatie” ook al aan de orde: leerlingen of ouders maken een website, zetten er info, foto’s etc die leiden tot pesterij via e-mail. De aangedragen tips van wat mij betreft nog steeds (of ook?) ‘1.0’ waarbij ik me overigens afvraag wat De pedagogische-didactische oplossing inhoudt? En een ICT-commissie?? is dat niet gewoon al thuis beginnen als ouder om aan te geven waar grenzen zijn? waar gevaren op de loer liggen/ Ik heb het idee dat je als school/ouder à priori te laat bent om via een op te richten commissie iets aan cyberpesten te doen. ik zeg dit overigens uit eigen ervaring: als ik op scholen, commissies en dergelijk had moeten wachten of vertrouwen was ik fors te laat geweest. Ofwel: tegen de kinderen zei ik al nog voor ze op school zaten: ‘dat mag je niet zo zeggen tegen oma hoor!’
@Andre: de schaal waarop cyberpesten nu plaats vindt, en de risico’s als gevolg van het in toenemende mate publiceren van content dankzij social media, zijn volgens mij veel groter geworden. Het is dus een urgenter probleem geworden. Met een pedagogisch-didactische oplossing wordt gedoeld op het expliciet binnen het onderwijs aandacht schenken aan mediawijsheid/digitale geletterdheid. Natuurlijk moet je thuis beginnen. Maar wat als de ouders niet bewust en niet bekwaam zijn op dit terrein? Ik ben ook niet zo maar voorstander van zo’n commissie (waar is de leerling overigens?), maar ik ben wel voor een dialoog.