Canvassen is het huis-aan-huis werven van kiezers door politieke partijen. Ik ben zelf een ervaren 'canvasser', en heb ook enkele keren het canvassen door GroenLinks in Nijmegen mogen coördineren. Ondanks de positieve reacties, vraag ik me af of dit middel niet bot aan het worden is.
Eerst wat over het canvassen zelf. Ploegjes vrijwilligers vertrekken gezamenlijk naar een bepaalde wijk, gewapend met de verkiezingskrant. Relatief veel potentiële kiezers van GroenLinks hebben een sticker op hun brievenbus waarmee zij te kennen geven geen reclamedrukwerk in hun brievenbus te willen ontvangen. Bij die deuren bel je dan aan. Je merkt op dat je de sticker hebt gezien, maar dat je je afvraagt of de bewoner de verkiezingskrant wellicht wel wilt hebben. Bijna altijd is dat het geval, en is de bewoner vaak aangenaam verrast dat jij de sticker wel respecteert (in tegenstelling tot de SP, die haar eigen propaganda tot voor kort niet als reclame beschouwde).
Na een aantal uren kranten te hebben verspreid, ga je met je ploeg terug naar het verzamelpunt. Of duik je nog even de kroeg in. In een aantal weken wordt zo de hele (of een groot deel van de) stad of het dorp bediend. Een arbeidsintensieve, gezellige en best wel effectieve manier om je blijde boodschap te verkondigen.
De afgelopen dagen ben ik zelf echter een aantal keren geconfronteerd met canvassers.'Goede doelen'-organisaties hebben studenten ingehuurd om huis-aan-huis nieuwe donateurs te werven. En ik merkte bij mezelf dat ik me hieraan begon te irriteren. Niet omdat ik niet sympathiek sta tegenover de goede doelen, integendeel. Maar als ik in korte tijd, meerdere keren, van mijn dagelijkse bezigheden wordt afgehouden dan voelt dat bij mij niet plezierig. En ik kan me voorstellen dat kiezers ook geïrriteerd raken als zij in één week GroenLinks, de PvdA, de SP, D66 of het CDA aan de deur krijgen.
Toch is er een groot verschil. De goede doelen vragen meer van je tijd dan een politieke partij, die alleen verkiezingskrant kwijt wil (voor echte gesprekken is helaas zelfs geen tijd).
De goede doelen vragen daarnaast om geld. En willen bij voorkeur dat jij je langere tijd aan hen bindt. Je staat op zich positief tegenover het doel, maar je hebt al een hele lijst met goede doelen die je financieel steunt. Je maakt keuzes, die je eigenlijk niet wilt maken. Door zo'n canvasaktie word je daarmee geconfronteerd. En dat is niet prettig (kerstgedachte). De goede doelen weten dat, en mikken er op dat bewoners om die reden niet 'nee' durven te zeggen (zo vlak voor de kerst).
Politieke partijen vragen geen geld, maar willen alleen informatie kwijt (in de hoop dat jij op hen gaat stemmen). Je verplicht je tot niets door een krant aan te nemen.
Bij goede doelen wil ik graag zelf de afweging maken of ik ze (eenmalig of structureel) steun (girosolidariteit). Canvassen appelleert aan een onplezierig schuldgevoel.
Dus: beste goede doelen, stop met canvassen. En GroenLinks: zorg dat je de eerste bent met canvassen (of doe het anders niet).
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie