Internettechnologie biedt een impuls aan nieuwe business- en verdienmodellen. Amanda’s Million is daar een mooie illustratie van. De vraag die mij intrigeert, luidt: heeft deze ontwikkeling ook impact op leren?
Amanda’s Million beschrijft de casus van de relatief onbekende muzikante Amanda Palmer die binnen een maand tijd meer dan 1 miljoen dollar heeft verzameld om een muziekproject te realiseren. Via Kickstarter hebben ruim 24 duizend mensen besloten om haar muziekproject vooraf te financieren. Als het project is gerealiseerd, ontvangen zij een download, een cd, elpee etc.
Op een dergelijke manier geld ‘ophalen’ om een product te ontwikkelen kan alleen maar dankzij internettechnologie. Ik meen dat de ABN AMRO onlangs in Nederland een online platform is gestart die starters moet voorzien in de noodzakelijke financiering, vooraf. Als dit een succes wordt, zou ondernemerschap wel eens een nieuwe impuls krijgen. Vergelijkbaar met de innovatie die de muziekindustrie doormaakt dankzij iTunes en de integratie van muziekspelers in smartphones.
Wat zijn de kenmerken van deze nieuwe aanpak, en is deze benadering ook relevant voor leren?
- Het gaat om concrete, tastbare, producten, die ontwikkeld worden. Zoals een film, een toneelproductie, een boek of film. Een cursus zou wellicht ook werken, of een serious game, maar een leernetwerk is m.i. weer te vaag. Er worden op het gebied van leren vaak diensten ontwikkeld, die op deze manier lastiger te financieren zijn.
- De artiest heeft een trouwe en omvangrijke schare aan fans, voornamelijk via sociale media verworven. Je hebt een behoorlijke massa nodig om voldoende kapitaal op te halen. De Nederlandstalige markt is wat dat betreft een stuk kleiner. En dat geldt helemaal voor de ‘leermarkt’. De kans dat je voldoende geld ophaalt, is kleiner.
- Het bedrag dat je vraagt aan je investeerders is relatief laag. Slechts een enkele fan is bereid veel geld te investeren (mogelijk ook tijdelijk, omdat het een vernieuwende aanpak betreft). Daarnaast is het product gemakkelijk voor een grote schaal reproduceerbaar. Op het gebied van leren is dat lastiger te realiseren. Als je namelijk een workshop voor 16 personen 10x moet verzorgen, dan lopen de kosten ook op. Wellicht vormen massive online open courses en traditionele web-based trainingen hier een uitzondering op.
- Deze aanpak vraagt om veel lef, durf en transparantie. Binnen het onderwijs werken veel mensen die zekerheid zoeken. En transparantie bieden ten aanzien van wat je doet en van plan bent te doen, lijkt ook geen gedeelde waarde te zijn.
- Ik vraag me af of deze manier van werken past binnen onze cultuur. Nederlanders geven graag aan goede doelen, maar niet aan individuen. Zoals jullie wellicht weten, ben ik bezig met het schrijven van een boek, op basis van mijn weblogarchief. Als ik geld vragen voor E-learning for Kids, dan zou ik daar vermoedelijk redelijk wat geld mee ophalen. Maar hoeveel procent hiervan zou ik verdienen als het geld ter compensatie van onbetaald verlof zou zijn?
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie