In Groot-Brittannië is een rapport verschenen over het gebruik van web 2.0 in het onderwijs. Het rapport constateert dat studenten op grote schaal gebruik maken van social networking sites, maar dat de instituten voor hoger onderwijs achter blijven in het gebruik van social software.
De samenstellers schrijven dat jongeren dankzij deze applicaties een sterk 'gemeenschapsgevoel' ontwikkelen, en ook informatie creëren die wereldwijd beschikbaar is. In het persbericht (Word-docment) schrijft men:
It also leads them in their studies to a desire for instant answers and a casual approach to critical evaluation, plagiarism and information ownership – key issues which demand attention from HE and other parts of the education system.
Er wordt ook een kloof gesignaleerd tussen de cultuur van het sociale web (open, democratisch, gericht op participatie) en de cultuur van het Britse hoger onderwijs (bewaakt, nauwkeurig, veel aandacht voor meten).
Het rapport bevat ook een vergelijking met Nederland.
De afgelopen week heb ik voor de tweede keer een kloof gesignaleerd tussen belijden en doen, als het gaat om web 2.0 in het onderwijs. Ik wil niet persé pleiten voor het gebruik van applicaties zoals Facebook binnen het (hoger) onderwijs. Wat echt zorgen baart is de grote afstand tussen de belevingswereld van jongeren en het onderwijs.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Dat sociale netwerksites niet meteen ingang vinden in het onderwijslandschap heeft volgens mij te maken met de zeer dunne scheidingslijn die er tegenwoordig nog is tussen onderwijs en sociale maatschappij. De manier waarop generatie Y leert is nu eenmaal zo verschillend dat de voorgaande generaties.
Paar dagen geleden las ik dat uit een onderzoek naast het onderwijs ook marketing en reclame wereld zeer veel moeite heeft om de Y-generatie blijvend aandachtig te houden.
We moeten in de toekomst durven ‘oude ideeën’ uit het onderwijs achterwege te laten, om zo nieuwe pedagogische technonologische ideeën te laten botvieren.
Alleen zal het onderwijs steeds wat achterlopen op wat er maatschappelijk gebeurt.