We moeten het ook niet groter maken dan het is, GroenLinks (#in)

Afgelopen donderdag heeft de Tweede Kamerfractie van GroenLinks ingestemd met het kabinetsverzoek om een 'civiele politietrainingsmissie' naar Kunduz in Afghanistan te sturen. Ik ben daar niet gelukkig mee. Tegelijkertijd vind ik dat tegenstanders van dit besluit, de impact van de keuze van de fractie ongelofelijk opblazen en 'mijn partij' daarmee onnodig schade berokkenen.

Mijn kritiek op het besluit

Mijn kritiek op het besluit bestaat uit een aantal elementen:

• Je vraagt garanties van een corrupte regering (en dan doel ik op de club van Karzai), die bovendien opereert in een zeer complexe context: kun je daar sowieso naleving van garanties controleren? De kans dat getrainde politieagenten op een gegeven moment worden getransformeerd in offensief opererende militairen is reëel. Ondanks alle toezeggingen. Ik vind het behoorlijk naïef van Jolande Sap cs dat zij geloven dat garanties mogelijk zijn.
• Je maakt geen deel uit van een regering, die garanties gaat vragen. En wat Wikileaks weer eens heeft bevestigd, is dat diplomatie geen open, transparant en controleerbaar 'gebeuren' is. De controlefunctie van een Tweede Kamer is beperkt. Ik vertrouwe er ook niet op dat sluwe machtspolitici als Rutte, Hillen en Verhagen niet op een andere, slinkse, manier ontwikkelingsgeld gaan doorsluizen naar Defensie. Ik zou eerder geneigd zijn in te stemmen, als je deel uit maakt van een regering.
• Het doel is het leveren van een bijdrage aan de wederopbouw van de rechtsstaat in Afghanistan. Ik geloof niet dat je in 18 weken (en dus al helemaal niet in de oorspronkelijke 6 weken) een groep (vaak) analfabete mannnen klaar kunt stomen tot deskundige politieagenten, die een wezenlijke bijdrage kunnen leveren aan de wederopbouw van Afghanistan. Zeker niet in de situatie waarin dit land op dit moment verkeert. Mocht blijken dat dat wel kan, dan moeten we die trainingsmethode maar snel binnen het onderwijs en bedrijfsopleidingen overnemen.Wat mij betreft matchen doel en middel dus niet, en verspillen we in Kunduz belastinggeld.

De motie van GroenLinks en D66 uit april 2010 vroeg om een onderzoek naar de haalbaarheid van een 'civiele politietrainingsmissie'. Volgens mij had de conclusie moeten zijn dat een dergelijke missie op dit moment niet haalbaar is.

Mijn kritiek op de kritiek

Tegelijkertijd heb ik ik ook kritiek op veel van mijn partijgenoten -en anderen- die nu over de Tweede Kamerfractie (minus Ineke van Gent) heenvallen. Je zou soms geloven dat de Jolande Sap en de haren hebben ingestemd met een invasie, of met het bombarderen van steden als Jalalabad of Kandahar!

Als de groep politieagenten op een gegeven moment offensieve gevechtshandelingen zou gaan uitvoeren, dan is dat uiteraard erg. Maar zo gering als de bijdrage aan de wederopbouw in het beste geval zal zijn, is de impact van het worst case-scenario ook beperkt. De grootst mogelijke meerderheid van de Tweede Kamerfractie heeft m.i. een verkeerde afweging gemaakt. Maar wel geopereerd binnen de grenzen die het congres via het verkiezingsprogramma heeft gesteld.

Moties van wantrouwen, het beëindigen van lidmaatschappen, en zelfs het om deze reden niet meer stemmen op GroenLinks, vind ik buitenproportioneel (behalve als je echt principieel pacifist bent; maar dan moet je sowieso met het verkiezingsprogramma van GroenLinks een probleem hebben).