Wat men negeert bij de discussie over papers versus weblogs

De New York Times is enkele weken geleden een discussie gestart over het schrijven van weblogs vs papers als leeractiviteit binnen het Amerikaanse hoger onderwijs. Opvallend daarbij dat men één belangrijke invalshoek daarbij lijkt te negeren.

De New York Times stelt dat een paper schrijven ter afsluiting van een module of periode steeds minder populair wordt. Er zijn daarom docenten die hun studenten laten bloggen, in plaats van papers schrijven. Een hoogleraar concludeert op basis van een studie naar het gebruik van weblogs in het hoger onderwijs bijvoorbeeld:

that students feel much more impassioned by the new literacy. They love writing for an audience, engaging with it. They feel as if they’re actually producing something personally rewarding and valuable, whereas when they write a term paper, they feel as if they do so only to produce a grade.

Anderen zijn juist weer bang dat dit ten koste gaat van het leren onderbouwen, beargumenteren en conclusies trekken.

Ik ben het eens met degenen die in papers versus weblogs een valse tegenstelling noemen. Maar ik mis een belangrijke invalshoek.

Er wordt in deze discussie wat mij betreft onvoldoende rekening gehouden met de affordances van weblogs en papers, in relatie tot het verband tussen leerdoelen/inhouden, didactiek en technologie. Weblogs en papers hebben allebei eigen ‘affordances’, die hen geschikt maken voor bepaalde leerdoelen. Een weblog is bijvoorbeeld persoonlijker van aard (weerspiegelt persoonlijke opvattingen), en kan gebruikt worden voor reflectie en dialoog. Een paper is vooral geschikt als je wilt dat studenten volgens de heersende wetenschappelijke normen een informatie verwerken en opvattingen onderbouwen.

Verder kun je natuurlijk bij het schrijven van een blog ook criteria hanteren, die studenten structuur bieden zodat de blog post bepaalde kwaliteitsstandaarden heeft.

Ik ben voor het gebruik van afwisselende leeractiviteiten en beoordelingsmethoden, in relatie tot de leerdoelen die je nastreeft. In het verleden lag de nadruk wellicht eenzijdig op het schrijven van papers (en op standaard toetsen). Ze zullen echter niet verdwijnen, als het goed is.