Je kunt met een gezond gevoel voor eufemisme gerust stellen dat leren van fouten op het gebied van ICT en leren de normaalste zaak van de wereld is. Dat geldt mogelijk extra voor mobile learning.
Via een Facebook-bericht van mijn collega Marcus Specht ben ik terecht gekomen bij de bijdrage The Top 10 Bad Practices in Mobile Learning van Michael Trucano. Zijn post bevat een aantal geleerde lessen die specifiek voor mobile learning zijn, maar ook een aantal generieke ‘bad practices‘.
Trucano stelt onder meer dat ontwikkelaars bij mobile learning geneigd zijn om bestaande content toegankelijk te maken voor mobiele apparaten. We hebben immers al veel content. Je zou bij mobile learning echter het mobiele karakter voorop moeten stellen (mobile first approach). Mobile learning is in feite dus wat anders dan het mobiel gebruiken van bestaande applicaties en leerinhouden.
Een ander slecht voorbeeld is dat je separate devices gaat gebruiken voor mobile learning. Vanuit het oogpunt van acceptatie -ook voor gebruikers met weinig geld- is het beter aan te sluiten op de apparaten die de doelgroep al heeft. Ik kan me overigens geen voorbeeld voor de geest halen van voor leren speciaal ontwikkelde ‘devices‘. Of zou Trucano doelen op de One Laptop Per Child?
Een derde ‘slechte’ voorbeeld is het onvoldoende betrekken van de doelgroep bij de ontwikkeling. Dit is inderdaad een belangrijke, maar ook een lastige. Wij hebben bij het yOUlearn-project van de OU gebruikers betrokken bij het samenstellen van user stories. Vervolgens laten we gebruikers releases van yOUlearn testen. De feedback gebruiken we weer voor verbeteringen. Daarbij mag ik als ‘product owner’ prioriteiten stellen. De uitkomsten koppelen we terug. Maar is dat voldoende om betrokkenheid te genereren?
De laatste ‘geleerde les’ die ik hier wil noemen, is dat je je niet volledig op de smartphone zou moeten richten, als ‘device’ voor mobile learning. Trucano werkt bij de Wereldbank en heeft dus veel te maken met ontwikkelingslanden. Veel lerenden hebben daar gewone mobiele telefoons. Dit stelt grenzen aan de toepassingen die je kunt gebruiken. Maar als je deze doelgroepen wilt bereiken, kun je daar maar beter rekening mee houden
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Speciale devices kunnen wel als ze heel duidelijk een toegevoegde functie hebben die niet voorzien is in de devices die studenten al hebben. Als je wilt tennissen koop je toch óók een racket? Ik ken overigens alleen voorbeelden van dergelijke devices bij spelvormen.
Eens. Maar wat zou die toegevoegde functie dan zijn?