Wat je kunt leren van het ICT in onderwijs-debacle van het Los Angeles Unified School District?

Eind 2013 baarde het Los Angeles Unified School District opzien met een grootschalige implementatie van iPads met Pearson-curricula. Inmiddels is men $ 1,3 miljard armer, en veel teleurstellende ervaringen rijker. Een recent ‘Wired-artikel’ over deze casus bevat wijze lessen ten aanzien van de implementatie van ICT in het onderwijs.

Wired laat namelijk ook zien dat de implementatie van ICT in het onderwijs wel goed kan gaan. Verder speelt bij de LAUSD-casus nog een aanbestedingskwestie. Men wil ook langs juridische weg geld terug krijgen van Apple en Pearson. Daar wil ik verder geen aandacht aan besteden.

De auteur van What Schools Must Learn From LA’s iPad Debacle laat diverse betrokkenen en experts aan het woord. De geleerde lessen die ik uit deze bijdrage haal, zijn:

1. De implementatie van ICT in het onderwijs is erg complex, met name als het gaat om grootschalige en veelomvattende implementaties. Op zich kan een ICT-toepassing werken, maar vanwege de samenhang der dingen niet altijd als je de toepassing binnen onderwijsorganisaties implementeert.
2. De LAUSD heeft gekozen voor een technologische insteek, en zich niet afgevraagd welk probleem men wilde oplossen en welk onderwijsmodel men nodig had om dit probleem op te lossen. Het werkt het beste als een school start met een visie op het onderwijs van de toekomst, en vervolgens kijkt welke technologie kan helpen om die visie te realiseren.
3. Je kunt veranderingen niet van bovenaf verordonneren. Geef schooldirecties en docenten kaders en autonomie om te bepalen wat het beste voor hun scholen werkt.
4. Je hebt niet altijd een device nodig per student om ICT met succes in het onderwijs in te zetten. Laat lerenden gerust samenwerken met apparaten.
5. Cloud-based toepassingen, zoals Chomebooks, lenen zich goed voor een centraal gemanagede en beheerde ICT omgeving. Het staat niet in het artikel, maar iPads lenen zich vermoedelijk veel lastiger voor centraal beheer. Dat moet je waarschijnlijk ook niet willen.
6. Kies voor geleidelijke opschaling, in plaats van een omvangrijke uitrol in één keer. Volgens mij passen ‘agile’ aanpakken daarom beter bij implementaties op het gebied van technology enhanced learning.
7. De iPads werden voorzien van digitale leermaterialen van Pearson. Daar waren echter de grootste problemen mee. Meer dan 95% van de lerenden had dankzij technische problemen geen consistente toegang tot het curriculum. Soms maandenlang. Als je je daar afhankelijk van maakt, heb je een groot probleem.
8. Bedrijven die zich met leertechnologie bezighouden ontwikkelen hun toepassingen vaak in een vacuum. Zij vragen zich onvoldoende af of scholen de toepassingen wel gebruiken zoals zij verwachten dat deze gebruikt zullen worden.
9. Onderwijsorganisaties zijn over het algemeen niet goed in research & development. Zij zijn vaak slechts met één of twee bedrijven samen te werken, die vervolgens met een generieke oplossing komen. Alleen werkt het zo niet met leertechnologie.
10. Bedrijven zijn vaak niet geschikt om voor het onderwijs te werken. Je moet rekening houden met een lange termijnontwikkeling, en schooldistricten helpen met de strategische planning voordat je tot implementaties over kunt gaan. Wie heeft deze lange adem?

De LAUSD lijkt de nodige lessen geleerd te hebben van dit debacle. Men houdt zich nu meer bezig met stragisch plannen, vanuit een visie op leren.

Het valt me overigens op dat veel van deze geleerde lessen niet uniek zijn voor de LAUSD, en zelfs niet voor het onderwijs. Instellingen blijken vaak erg hardleers als het gaat om de implementatie van ICT en leren.

Nota bene: de redactie van Wired heeft gekozen voor de titel “What Schools Must Learn From LA’s iPad Debacle”. De bijdrage had net zo goed “What Schools Must Learn From LA’s Pearson Debacle” kunnen heten.