Wat is een POAP en worden POAP’s relevant voor leren, ontwikkelen en onderwijs?

Mijn oud-collega Harm Weistra attendeerde mij gisteren op de bijdrage Everything You Need to Know About POAPs to Boost Your Career. In deze blogpost beschrijf ik wat dit fenomeen is en reflecteer ik op de relevantie ervan voor leren, ontwikkelen en onderwijs.

‘POAP’ betekent in dit geval niet ‘persoonlijk ontwikkelings- en actieplan’, maar ‘Proof of Attendance Protocol‘. Het is een badge die -vergelijkbaar met een cryptomunt of non-fungible token– opgeslagen wordt met behulp van blockchaintechnologie. Met behulp van deze ‘crypto-badge’ kun je volgens Virbela -een leverancier van virtuele platforms- aantonen waar je bent geweest, wat je weet, en wie er in je actieve netwerk zit.

Je krijgt POAP’s door evenementen bij te wonen. Als je er genoeg verzameld hebt, kun je bepaalde bonussen of privileges krijgen, afhankelijk van wie de POAP’s uitgeeft. Virbela geeft POAP’s uit voor deelname aan hun virtuele evenementen.

Zij stellen dat jij als deelnemer dankzij POAP’s een keten aan referenties creëert die anderen informeert over jouw branchekennis. Als je bijvoorbeeld kunt laten zien dat je vaak hebt geparticipeerd in (online) evenementen -waar erkende experts op jouw vakgebied aan deel hebben genomen- dan schept dat ook vertrouwen in jouw expertise, verwacht Virbela. Je kunt je dus profileren met behulp van POAP’s.

Hoe werkt het?

POAP’s worden uitgegeven door organisatoren van evenementen. Gebruikers moeten een POAP claimen door op een link te klikken die men krijgt toegestuurd nadat zij een evenement hebben bijgewoond. Een QR-code scannen tijdens een evenement is ook een mogelijkheid. De POAP’s worden opgeslagen in ‘de blockchain’. Gelukkig vergt dit veel minder energie dan momenteel het ‘minen‘ van cryptomunten kost.

De POAP’s worden opgeslagen onder een contract dat zich bevindt op een specifiek adres van het Ethereum Mainnet (een ingewikkelde code). Zij bevatten metadata over een tijdsperiode die aan de gebeurtenis gekoppeld is (aantal uren, dagen of zelfs maanden), en ze worden geïllustreerd  met behulp van een afbeelding. POAP’s zijn niet gekoppeld aan persoonlijk identificeerbare informatie. Gebruikers kunnen ze wel laten zien via een zogenaamde ‘wallet’ die is verbonden met de POAP-site.

Virbela relateert POAP’s ook aan deelname aan online cursussen, bijvoorbeeld van LinkedIn Learning, en aan de ontwikkeling van microcredentialing. Zij stellen op zich terecht dat je niet alleen leert via complete opleidingen. Zij concluderen:

In this sense, POAPs are co-opting the original meaning of credentials–and maybe even borrowing from ideas of street cred. Is it cooler and, ultimately, more satisfying to have learned from tech luminaries live at the foot of an event stage than it is to watch pre-recorded online videos alone? Probably, yes.

Mijn commentaar

Sterke kanten van POAP’s zijn dat je zeker weet wie de badges uitgeeft en dat gebruikers altijd toegang hebben tot de badges (vertrouwelijk opslaan en toegankelijk maken). Wat dat betreft verschillen POAP’s echter niet van gewone ‘badges’ die met behulp van blockchaintechnologie worden opgeslagen. Ledger.com somt nog andere voordelen van POAP’s op:

• Organisaties van evenementen hoeven niet langer te vertrouwen op mailinglists om te communiceren met deelnemers. POAP’s stellen organisatoren in staat direct in contact komen met de aanwezigen. Dat bevordert de efficiëntie.
• POAP’s kunnen ook worden gebruikt voor notificaties tijdens events (al heb je daar ook andere apps voor).
• POAP’s kunnen gebruikt worden om contact te onderhouden met deelnemers.
• Gebruikers hoeven data niet te delen via sociale media.
• POAP’s vertellen als een verzameling badges het ‘unieke verhaal’ van het leven van een individu. Ze vormen een representatie van een deel van je identiteit.
• Je kunt via POAP’s in contact komen met anderen en op die manier communityvorming en netwerken bevorderen.
• Je kunt eigenaar worden van een beperkt beschikbare POAP’s, van unieke events. Stel Woodstock had de beschikking gehad over POAP’s!

Ik zie echter vooral ook beperkingen en zwakke kanten:

• POAP’s zijn de zoveelste illustratie van de trend van vergaande individualisering. Het gaat om jou. Jij staat centraal. Jij moet je profileren. Terwijl niet iedereen de gelegenheid heeft om zich te profileren. Binnen het onderwijs hebben docenten bijvoorbeeld weinig mogelijkheden om deel te nemen aan evenementen. Zij moeten zelf vaak lesgeven als evenementen plaatsvinden.
• Deelname aan een evenement zegt nog niets over wat je geleerd hebt. Leidt deelname aan een evenement tot gedragsverandering? Wordt jouw vermogen om je op een bepaalde manier te gedragen versterkt door deelname? Wat dat betreft kleven aan POAP’s dezelfde bezwaren als aan reguliere bewijzen van deelname. Je zou POAP’s dus op z’n minst moeten verbinden met andere data over leren en functioneren. Bovendien gooit Vibela deelname aan online cursussen op één hoop met deelname aan evenementen. Bij online cursussen wordt echter, als het goed is, expliciet gekeken naar wat lerenden hebben geleerd.
• Hebben we hier behoefte aan? Voor welk probleem is dit een oplossing? Is deelname aan conferenties onderwerp van gesprek tijdens sollicitatiegesprekken? Speelt deelname aan evenementen een rol bij promoties? Bevorderen POAP’s daadwerkelijk netwerkontwikkeling?
• Heeft de betreffende technologie toegevoegde waarde ten opzichte van andere technologieën voor het opslaan van badges?
• Om POAP’s met elkaar te kunnen vergelijken, heb je niet alleen technische standaarden nodig. Er zal ook sprake moeten zijn van inhoudelijke standaarden. Welke inhouden moet een POAP minimaal bevatten? Wie bepaalt zo’n standaard?

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.