In 1973 heeft Mark Granovetter het invloedrijke paper “The Strength of Weak Ties” gepubliceerd. Dit paper gaat over het gegeven dat je bijvoorbeeld voor het krijgen van een nieuwe baan vaak meer hebt aan vage kennissen dan aan sterke relaties. Waarom is dat eigenlijk het geval?
Alicia Adamczyk gaat op deze vraag in, in de bijdrage Embrace the Power of ‘Weak Ties’. Daarbij verwijst ze overigens niet één keer naar Granovettter (dat doet wel iemand inn het commentaar).
“Zwakke relaties” kunnen oud-collega’s zijn vrienden van jouw vrienden. Je kent ze, maar ook weer niet heel goed. Jullie verschillen sterk van elkaar en hebt betrekkelijk weinig met elkaar gemeen. En daar zit ‘m juist de kracht.
“Zwakke relaties” weten dingen en kennen mensen die jij niet kent. Ze kunnen je in contact brengen met nieuwe contacten. Je bent daardoor beter in staat buiten bestaande kaders te denken waardoor je ook tot nieuwe inzichten kunt komen. Doordat je ervan uit gaat dat jullie niet over zaken hetzelfde denkt, druk je je ook meer bedachtzaam uit.
Adamczyk schrijft ook dat “zwakke relaties” het niet vreemd vinden als je hen benadert. De meeste mensen helpen graag. Ze krijgen er namelijk vaak ook wat voor terug.
Ik herken dit absoluut. Ik heb zelf diverse keren de kracht van “zwakke relaties” ervaren. Daarom accepteer ik op LinkedIn ook mensen met een voor mij interessant profiel die mijn “sterke relaties” kennen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie