Voordat ik morgen afreis naar de conferentie over ICT en onderwijsvernieuwing van het Consortium voor Innovatie, geef ik mijn ja-stem tijdens het referendum over het associatieverdrag met de Oekraïne. Het was overigens geen gemakkelijk besluit.
Aanvankelijk wilde ik namelijk niet gaan stemmen (voor het eerst in mijn leven). Niet dat ik een principieel tegenstander van referenda ben. Een dergelijk specifiek, technisch en complex onderwerp vind ik echter bepaald niet geschikt voor een referendum.
Verder getuigt de totstandkoming ervan niet echt van veel respect voor democratie. Het onderwerp is willekeurig gekozen, de tegenstanders hebben zich niet echt verdiept in het verdrag en de manier van handtekeningen verzamelen had een sterk impulsief karakter. Ook hebben de initiatiefnemers een andere agenda dan dit verdrag (het riool van internet -GeenStijl- een impuls geven, en anti-EU sentimenten). Zonde om daar miljoenen tegen aan te gooien.
De totstandkoming en het verloop van deze campagne zorgen er overigens wel voor dat ik kritischer ben geworden ten opzichte van referenda.
Toch heb ik -nadat ik verschillende artikelen erover had gelezen- vrij snel besloten te gaan stemmen, en wel vóór:
- Zoals NRC-columnist Bas Heijne laatst schreef: je moet cynisme niet met cynisme beantwoorden. Je speelt er vooral tegenstanders van de EU mee in de kaart.
- De bevolking van de Oekraïne wil dichter bij Europa komen te staan. Toen de voormalig president Janoekovitsj het associatieverdrag niet wilde tekenen, brak er er in 2013 een volksopstand uit. Daar zijn veel doden bij gevallen. Veel (voormalig) inwoners van de Oekraïne beschouwen steun voor dit verdrag m.i. terecht als een vorm van solidariteit.
- Het gaat de meeste tegenstanders van dit samenwerkingsakkoord niet om het associatieverdrag, maar om een statement te maken tegen de EU. Daarvoor is de EU, ondanks al haar gebreken, mij veel te lief. De Europese Unie heeft bijgedragen aan meer dan 70 jaar vrede in West-Europa.
- De meeste bezwaren van de tegenstanders zijn nergens op gestoeld. Zo is een partij als de SP bang dat dit verdrag de opmaat is voor uitbreiding van de EU met Oekraïne. Ook is men bang dat onze arbeidsmarkt overspoeld wordt met arbeiders uit de Oekraïne. Over dergelijke zaken gaat dit gedrag echter niet.
- Er is veel mis in de Oekraïne. Onder meer op het gebied van corruptie. De vraag is echter of deze misstanden eerder worden aangepakt door het verdrag af te wijzen of doordat de Oekraïne middels dit verdrag Europese normen gaat overnemen (ook op terreinen als voedselveiligheid, milieu, mensenrechten en democratie). Luister ook naar het interview met historicus Marc Jansen.
- Door Nee te stemmen speel je Poetin in de kaart die graag een verdeeld Europa ziet.
- Dat in een campagne selectief omgegaan wordt met argumenten, weet ik. De tegenstanders van het associatieverdrag maken het dit keer echter wel heel bont. De Correspondent heeft twee van de vijf claims als volledig onjuist bestempeld, één bewering als grotendeels onjuist en één claim als ‘niet te checken’. De vijfde claim is deels juist, deels onjuist. Geen best rapportcijfer.
- Als clubs als Burgercomité EU (anti-EU dus), Geenstijl en mensen als Harry van Bommel, Geert Wilders en Ad Verbruggen tegen zijn, kan ik moeilijk niet voor zijn (ja: van de voorstanders word ik ook niet altijd vrolijk).
Nota bene: ik ben niet voor omdat GroenLinks voor is. Maar bijgevoegde cartoon past wel prima bij mijn afweging.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie