Massive open online courses zijn een relatief nieuw verschijnsel binnen de e-learning wereld. Een lijst met vragen en antwoorden kunnen belangstellenden inzicht geven.
Deze blogpost van Dave Cormier bevat o.a. twintig reacties van Cormier op vragen van studenten over massive open online courses (MOOC). Bijvoorbeeld de vraag of een MOOC daadwerkelijk ‘massaal’ moet zijn. Dave Cormier meent van wel, en ik ben het met hem eens. Hij schrijft:
The huge numbers allow for a different level of uncertainty to present itself. Opinions from other cultures and contexts have a better chance of permeating the discussion. With a larger number of options you get a better chance of finding like minded (or new minded) people to engage with.
Juist vanwege het massale karakter ontstaat er binnen een MOOC een speciale dynamiek. Je bent als docent bijvoorbeeld genoodzaakt om gebruik te maken van de expertise van ‘peers’. Bijvoorbeeld voor het geven van feedback. De vraag is alleen: bij welke omvang speelt dit? Wat is de maximale bandbreedte van een docent?
Een andere interessante vraag is of je met MOOC’s onderwijs van ‘Oxford’-kwaliteit kunt krijgen. Cormier meent van niet, maar denkt ook dat MOOC’s niet bedoeld zijn als vervanger van reguliere universitaire cursussen. MOOC’s zijn anders. Veel academici zijn overigens wel bang dat MOOC’s in plaats van regulier onderwijs komt. Dat verklaart hun verzet tegen MOOC’s (bang voor kwaliteitsverlies).
Cormier geeft ook aan dat niet elke lerende baat zal hebben bij MOOC’s. Je moet zelf bijvoorbeeld doelen kunnen formuleren en zelfstandig leren. Daarnaast zullen lerenden ook open moeten staan voor MOOC’s, wier concept sterk verschilt van de opleidingen die lerenden gewend zijn te volgen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
De vraag is niet of je met MOOCs ‘opleidingen van Oxford-kwaliteit’ kunt bieden, maar of je opleidingen kunt bieden die de gebrekkige kwaliteit van menige doorsnee universitaire bacheloropleidingen evenaart. Zo is aan menige universiteit de bacheloropleiding Rechten of Economie of Psychologie – om maar eens drie populaire te noemen – zeker ook massaal te noemen, of onpersoonlijk.
Ik werk zelf aan een universiteit, maar zou het absoluut toejuichen als er alternatieven komen voor de – steeds duurdere maar niet steeds betere – massale bacheloropleidingen. Wat krijg je er nu helemaal voor terug, voor die pakweg 7000 euro die je neertelt voor een rechtenstudie? Of om het scherper te stellen: wat krijgen 200 rechtenstudenten nu helemaal terug voor de anderhalf miljoen die ze bij de universiteit door de brievenbus schuiven? Nog afgezien van de anderhalf miljoen die de overheid daar nog eens bij schuift. Voor drie miljoen kun je 200 studenten gedurende vier jaar heel behoorlijk opleiden hoor, zeker als je daarbij de relatief goekope MOOCs kunt inzetten. Dan is er genoeg geld voor individuele begeleiding waar ze in Oxford tevreden over zouden zijn.
Ik ben wel kritisch op, maar zeker niet wars van technologie. En hoop dat tegen de tijd dat mijn drie kinderen gaan studeren er laagdrempelige alternatieven zijn voor de reguliere academische opleidingen, waar prijs en prestatie steeds verder uit verhouding gaan lopen. Al helemaal als je daar de ‘langstudeerboete’ bij verdisconteert, wat mij betreft dé gotspe van Halbe Zijlstra, de liberaal die studenten geen keuzes laat.