Vandaag is het derde ePortfolio congres van start gegaan. Een paar honderd mensen uit 27 landen nemen er deel aan. Ik zal er in een aantal berichten verslag van doen.
De openingsspeech van de hoofdsponsor verraste mij in positieve zin. Greg Watson (de baas van een groot assessment instituut in Cambridge) ging ook inhoudelijk in op het elektronisch portfolio. Dit congres moet volgens hem gaan over het "what, why and how" van het elektronisch portfolio. Volgens Watson heeft de "ePortfolio revolutie" een aantal voordelen:
– Het beoordelen komt dichter bij de lerende en het leren.
– Het beoordelingsproces wordt verbeterd: er is sprake van een "wider body of evidence".
– Het portfolio zegt nioet alleen iets over de uitkomst van het leren (resultaten), maar ook over het leerproces.
Watson gaf overigens aan dat een brede implementatie van het ePortfolio wordt belemmerd:
– De lerende is er nog niet klaar voor. Hij (m/v) zal zijn manier van leren moeten veranderen.
– Onderwijsinstituten zijn er nog niet klaar voor. Watson noemde de ICT-infrastructuur en de wijze van begeleiden die nog niet geschikt zijn om een portfolio te gebruiken. Tot mijn verbazing ging hij niet in op veranderingen in het curriculum (meer flexibilisering, personalistischer).
– Instituten die zich bezig houden met beoordelen, zijn er niet klaar voor. Zij moeten bepalen wanneer een portfolio "appropriate and enough" is, aldus Watson.
– Onderwijsbureaucraten houden brede invoering tegen. Zij zijn bang voor inefficientie.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
“De lerende is er nog niet klaar voor. Hij (m/v) zal zijn manier van leren moeten veranderen.”
Deze conclusie verbaasd mij toch wel een beetje. Er wordt tegenwoordig heel veel geschreven en gesproken over de “digital natives” en hoe het onderwijs zich moet aanpassen aan de manier waarop zijn informatie verwerken. Maar nu wordt er gesteld dat niet het onderwijs zich aan de leerling, maar de leerling aan het onderwijs moet aanpassen.
Ik vraag me af of het reëel is om te verwachten dat de manier waarop studenen en leerlingen leren ineens veranderd kan worden. Dit zal in beperkte mate natuurlijk wel mogelijk, noodzakelijk en wenselijk zijn, maar zitten hier geen grenzen aan?
Zou je het portfolio niet moeten zien als een tool die gebruikt kan worden om je leerproces te ondersteunen. Dan zou je kunnen stellen dat je studenten moet aanleren hoe zij een portfolio kunnen gebruiken en kunnen inrichten en welke manier goed aansluit bij hun eigen manier van leren.
Maar misschien dat ik het portfolio teveel als een hulpmiddel zie ipv een volwaardig middel om je leerdoelen te halen.
Ik zie het portfolio ook veel meer als een in potentie krachtig hulpmiddel. Maar als je het bijvoorbeeld wilt gebruiken als medium voor reflectie (waarop anderen kunnen reageren), dan vraagt dat wel wat van lerenden.
Ik denk dat je niet kunt leren zonder te reflecteren. Ook voor de multitaskers is dat belangrijk (zie de 21ste eeuw competenties). Dat staat los van het feit dat zij met meerdere media tegelijkertijd om kunnen gaan etc.