Versnel innovaties door te leren van andere professies en via integraal leiderschap (#in)

Darren Draper reflecteert in Change a Culture and You've Changed a Future op het trage tempo waarmee veranderingen als gevolg van technologische ontwikkelingen in het onderwijs plaatsvinden. Terwijl de noodzaak voor veranderen er wel is (althans op macroniveau). Draper pleit er daarbij voor om vooral naar andere vakgebieden te kijken, naar hoe andere professies omgaan met innovaties.

Samengevat luiden de lessen als volgt:

• Innovaties hebben vijf intrinsieke kenmerken die beïnvloeden of een individu een vernieuwing adopteert of verwerpt (relatief voordeel, past de innovatie bij het dagelijks leven, complexiteit/eenvoud, gelegenheid om uit te proberen, mate van zichtbaarheid voor anderen). Draper vraagt zich af of het gebruik van ICT past bij het curriculum en de leeromgeving waarmee docenten te maken hebben. Verder stelt hij de vraag of docenten voldoende gelegenheid hebben om ICT uit te proberen, en te leren van fouten.
• Hoe construeren ingenieurs stuwdammen om de bestaande stroom om te leiden? Via speciale tunnels die werken als een afleidingsmanouvre. Wat zijn afleidingsmanouvres voor het onderwijs?
• Het onderwijs heeft nieuwe sociale regels nodig die nieuwe sociale rollen vereisen. Bijvoorbeeld mensen die in staat zijn educatieve ondersteuning te bieden bij het gebruik van ICT.
• Kijk naar hoe een tuinman om gaat met zijn planten. Niet elke plant groeit door externe impulsen. Maar, stelt Draper
  

  a willingness to trim and scaffold, where needed, will often produce amazing results!

• Accepteer dat ICT niet altijd de beste manier is voor elke vorm van onderwijs, voor elk curriculum (ik waarschuw daarom vaak voor techno-romantici).
• Kun je van scholen wel verwachten dat zij na een lange periode van relatieve rust (ook al zal menig docent dat zo niet ervaren), opeens radicaal veranderen?Draper meent dat binnen het onderwijs sprake is van een onderbroken evenwicht in de ontwikkeling van schoolculturen. Hij constateert dat binnen de samenleving sprake is van radicale veranderingen, en vraagt zich af:
  

  is there really anything that can be done to prevent these phenomenal transformations from eventually taking place? If not, then why are we still trying so hard to make people change?

  Met andere woorden: ontstaan veranderingen niet vanzelf?

Draper heeft (gelukkig) de wijsheid ook niet in pacht. Maar hij illustreert wel dat het leerzaam kan zijn om vanuit andere perspectieven naar je eigen praktijk te kijken.

Ik denk zelf dat de noodzaak voor veranderen vooral op macroniveau is gelegen. Onderwijsgevenden voelen de urgentie voor innovaties op uitvoerend niveau niet of nauwelijks. Het relatieve voordeel voor de individuele onderwijsgevende is afwezig, ook doordat men nog dagelijks tekortkomingen ervaart bij het gebruik van ICT in het onderwijs (instabiele en onbetrouwbare technologie). Daar komt bij dat deze innovatie complex is.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over integraal leiderschap, dat noodzakelijk is om innovaties ingebed te krijgen (en dikwijls ontbreekt), en waar Draper nauwelijks aandacht aan besteedt. Integraal leiderschap gaat m.i. een stap verder dan onderwijskundig leiderschap. Bij integraal leiderschap sturen schoolleiders op een visie die uitgaat van een geïntegreerd gebruik van ICT in het onderwijs. Schoolleiders weten wat de (on)mogelijkheden van technologieën voor leren zijn, en zijn bovendien in staat sturing te geven aan veranderingen.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.