George Siemens heeft een prikkelende bijdrage geschreven over innovaties binnen het onderwijs, als gevolg van technologie. Hij stelt dat het onderwijssysteem de grenzen bepaald van deze vernieuwingen. Technologieën als leermanagementsystemen, interactieve whiteboards of studentinformatiesystemen worden geadopteerd omdat ze passen binnen de grenzen van het onderwijssysteem (maar ook nauwelijks tot echte innovaties leiden).
In many instances, teaching and learning has been transferred to, instead of transformed by, the internet.
Technologieën en concepten die de grenzen van het bestaande systeem overschrijden (zoals 'openheid' of social media) worden veel moeilijker geaccepteerd.
Siemens pleit er voor om buiten bestaande kaders te denken, en 'systeem' argumenten en kritiek vanuit het bestaande systeem niet langer te accepteren ("Uw onderwijssysteem is het onze niet"). Volgens hem is de tijd er voor rijp:
The growth of the internet, advancement in social media, frustration with quality of the current system (primary to university), reduced budgets, and greater awareness of the importance of creative and innovative thinkers, has created an almost perfect storm for reform. I doubt we’ll see, in our lifetime, similarly favorable conditions for change.
George Siemens denkt dat de context dusdanig is veranderd, dat het gerechtvaardigd is om het onderwijssysteem ter discussie te stellen. Hij staat daarin niet alleen. De keynotes van het afgelopen nationale e-learningcongres impliceerden in feite hetzelfde. Toch zie je deze tendens niet terug in overheidsbeleid en onderwijspraktijk.
Ik vind Siemens' opvatting ook niet consistent met de opvattingen van Clayton Christensen e.a. over technologie die kan leiden tot ontwrichtende innovaties.
Het lastige is ook dat anderen jou al snel buiten de discussie plaatsen als je pleit voor systeemveranderingen. Maar in wezen heeft Siemens gelijk: systeemveranderingen zijn noodzakelijk voor echte onderwijsinnovaties. Anders blijft het 'gepiel' in de marge.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Ik deel je mening: zolang de overheid blijft vasthouden aan bestaande onderwijssystemen en bijbehorende financiering daarvan, zal onderwijs gedoemd blijven om het minst van alle sectoren te profiteren van de mogelijkheden van ICT. En dat is jammer. Wij zien nu in de zorgsector bv. dat de na- en bijscholing weer de beroepspraktijk zelf ter hand wordt genomen. Gebruikmakend van flexibele onderwijsmodellen en goed opgezette leertechnologie. Daar kan beroepsonderwijs een voorbeeld aan nemen!
Zijn we (in Nederland) niet gewend te gaan denken dat een échte onderwijsinnovatie gelijk staat aan systeemverandering?
Ik zou het al heel wat vinden als we het systeem zo zouden kunnen veranderen dat kleinschalige, ontwrichtende innovaties (in de trant van Christensen) een kans krijgen en niet alleen in de onderwijsmarge hoeven te rommelen. Kortom, een onderwijssysteem dat innovatie voedt in plaats van scholen te verleiden de gebaande paden plat te treden.