Vicki Davis heeft een mooie bijdrage geschreven waarin zij illustreert hoe belangrijk het is om in te spelen op de intrinsieke motivatie van leerlingen. Zoals zo vaak verbindt zij een persoonlijk verhaal aan opvattingen uit literatuur over onderwijs en jongeren. In feite moet je als onderwijsgevende elke leerling verschillend benaderen, schrijft zij:
I was going to have to customize my classroom to the passions, interests, and learning styles of the students. Because I couldn't fire them – I HAD TO FIRE THEM UP if wanted all of them to learn.
Technologie zou binnen het onderwijs als lucht moeten zijn. Onzichtbaar, maar noodzakelijk. Daarbij zou je ook gebruik moeten maken van de technologie die jongeren al hebben (zoals de mp3-speler).
Waar het echter vooral om draait in het onderwijs, schrijft zij, is het creëren van sociale leeromgevingen waar verbindingen tussen lerenden en onderwijsgevenden van groot belang zijn. Daarbij zou je er voor moeten waken om standaardisatie van leerresultaten te verwarren met standaardisatie van leermethoden. Vicki behoort overduidelijk niet bij de voorstanders van transformatie van het onderwijs.
Zij eindigt haar bijdrage met enkele tips aan docenten, managers en ouders. Die zouden zich niet moeten richten op het opleggen van beperkingen aan jongeren, maar op vrijheid geven.
This is our generation to educate and if they are not being educated, there is no one to blame but us.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
“This is our generation to educate and if they are not being educated, there is no one to blame but us.
So very right!