Vandaag viert mijn moeder haar tachtigste verjaardag

Vandaag wordt mijn moeder tachtig jaar. Uiteraard zal ik haar persoonlijk feliciteren. Maar net als vijf jaar geleden wil ook kort op mijn blog stil staan bij dit heugelijke feit (omdat het ook over leren en ontwikkelen gaat).

De afgelopen vijf jaar zijn weer omgevlogen, gelukkig zonder noemenswaardige gezondheidsproblemen.

Vanwege mijn opdrachten in Heerlen (eerst bij de Open Universiteit, daarna bij Zuyd Hogeschool), heb ik weer veel tijd bij moeders doorgebracht. Mijn bezoek aan Heerlen/Kerkrade combineer ik een aantal keren per jaar met een etentje en een klassiek concert met haar. Daarnaast komt mijn moeder nog een keer of twee per jaar met de trein naar Nijmegen. Dat gaat goed zolang er niemand voor springt (twee keer gebeurd) en zo lang je je er bij neerlegt dat je een aansluiting niet haalt (in Roermond heb je ongeveer 2 minuten de tijd om de intercity naar het zuiden te halen; niet te doen voor iemand van bijna 80). Als we afspraken maken voor een weekend, is het vaak haar agenda die ‘roet’ in het eten strooit. Gelukkig komt ze nog veel ‘onder de mensen’.

Mijn moeder mocht in 2013 samen met mijn vriendin en zus het eerste exemplaar ontvangen van mijn boek over e-learning trends. Mijn overstap naar het zelfstandig adviseurschap heeft ze van dichtbij en enigszins gespannen meegemaakt.

Verder heeft mijn moeder laten zien dat je echt nooit te oud om te leren bent. Toen ik ongeveer vier jaar geleden een nieuwe telefoon aanschafte, klaagde ze erover dat zij over een oud ‘senioren-exemplaar’ beschikte. Ik vroeg haar toen of ze mijn iPhone 5 wilde hebben. Dat wilde ze wel. Inmiddels is ze redelijk fanatiek met WhatsApp. Verder doet ze ook haar bankzaken online op een iPad. En regelmatig bezoekt ze dankzij een snelkoppeling ook mijn weblog.

Vijf jaar geleden schreef ik als eerbetoon aan haar wat ik van haar heb geleerd. Ik heb me daar bij beperkt tot  enkele belangrijke waarden, die ik hier weer integraal wil overnemen.

Rechtvaardigheid

Mijn moeder heeft als kind les gehad van de zusters Ursulinen. Zij heeft daar diverse keren meegemaakt dat zij, of andere kinderen, met geweld werden gestraft voor iets dat zij niet hadden gedaan. Thuis kon zij dan niet rekenen op steun van haar ouders omdat de ‘nonnen’ een goede klant waren van mijn opa’s brandstoffenhandel, en vermoedelijk ook vanwege de ‘verheven’ status die een ‘non’ in die tijd in Zuid-Limburg had.

Zij heeft zich toen voor genomen haar kinderen nooit onrechtvaardig te behandelen. Toen ik in klas 6 ooit door een juf werd gestraft voor iets dat ik niet gedaan had, weigerde ik het strafwerk te maken. De juf belde daarop naar huis, maar kreeg van mijn moeder nul op het rekest. “Als mijn zoon zegt dat hij niets verkeerd gedaan heeft, dan is dat zo en hoeft hij geen strafwerk te maken”. Nadat moeders verwees naar haar schoolervaringen, koos de juf -zelf een uitgetrede non- eieren voor haar geld.

Zelfgestuurd leren kan

Mijn moeder is met 14 jaar van school gehaald om thuis in de huishouding mee te werken. Vervolgens heeft zij nog een tijdje op een Mater Amabilis-school gezeten, maar verder geen opleiding meer genoten. Met 21 jaar is zij getrouwd met mijn vader. Wij waren thuis een zeer traditioneel gezin. Vader was kostwinnaar en regelde in zijn eentje alle financiële zaken. Mijn moeder was een traditionele huisvrouw. Toen mijn moeder bij de Tweede Kamerverkiezingen van 1977 anders had gestemd dan hij, kreeg zij te horen dat dat toch niet zo was afgesproken. In 1979 is mijn vader plotseling overleden. Met bijna 42 jaar werd zij in haar eentje verantwoordelijk voor de opvoeding van mijn zus en mij, voor het huishouden en voor zaken waar zij zich tot dan toe niet mee hoefde te bemoeien. Mijn moeder heeft zich daarna ontwikkeld tot een zelfstandige vrouw, zonder dat van anderen geleerd te hebben. Maar de intrinsieke motivatie was natuurlijk ook erg groot.

Emancipatie moet

Op basis van deze ervaring heb ik ook geleerd hoe belangrijk het is dat mensen geëmancipeerd zijn, voor zich zelf kunnen opkomen en onafhankelijk kunnen opereren.

Heb wat over voor anderen

Mijn moeder is altijd actief geweest. Bijvoorbeeld in het bestuur van Scouting (toen ik jong was) of tot voor kort in een huurdersvereniging. Bij die laatste vereniging had zij onder meer als taak het bezoeken van zieke leden. In de loop van ongeveer twintig jaar heeft zij, ook gezien de vergrijzing, heel wat ziekenbezoekjes afgelegd. Ik probeer op mijn manier ook invulling te geven aan het helpen van anderen. Bijvoorbeeld door informatie over technology enhanced learning te delen via internet, of door in mijn vrije tijd deel uit te maken van adviesraden van een congres (en in het verleden via bestuurswerk).

Durf trots te zijn

Mijn moeder is trots op mijn zus en mij en straalt dat ook uit. Zo moest ik een paar jaar geleden tijdens een internationaal congres op Rolduc (op nog geen kilometer afstand van mijn moeders woning) een paperpresentatie verzorgen. Mijn moeder wilde die bijwonen. Ik heb haar dat nog ontraden aangezien de presentatie Engelstalig was, en het onderwerp nogal specifiek. Maar nee: zij wilde er persé bij zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Bij aanvang zat mijn moeder te glimmen tussen het publiek. Uiteraard heb ik dit gegeven verwerkt in mijn introductie, hetgeen mijn moeder applaus opleverde van de overwegend Aziatische aanwezigen.

Ik vind gepaste trots positief voor de motivatie, zolang het niet leidt tot ijdelheid. Als je trots bent, successen viert en je lerenden complimenteert voor wat zij goed doen (in plaats van benadrukken wat zij niet kennen en kunnen), dan bevordert dit leren en ontwikkelen. Dat is een oude, maar dikwijls genegeerde, pedagogische les.

Gastvrijheid

Veel aandacht besteden aan sfeer, vriendelijkheid, eten en drinken. Nu ik in Heerlen werk, ervaar ik dat wekelijks aan den lijve. Ik probeer daar privé zelf ook veel aandacht aan te schenken.

Geniet van het leven

Mijn moeder hechtte en hecht altijd aan de ‘goede’ dingen van het leven, en bij voorkeur met de mensen om haar heen die zij lief heeft, en die haar lief hebben. Vasteloavend vieren, weekendjes weg, naar de schouwburg, concerten, kerstavond, uit eten, verjaardagen. Noem maar op. St. Tropez, Rome, Vlieland, Antwerpen, Groningen, Zwolle, Amsterdam, Knokke, Den Haag. Dat is een aantal bestemmingen waar we de laatste jaren geweest zijn. En op opvallend veel van mijn foto’s wordt het glas geheven.

Uiteraard zijn er meer zaken die ik van mijn moeder heb geleerd.

Bedankt, mam en nog vele jaren.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.