Van onderwijsvisie naar i-coachprogramma

Vandaag heb ik in het kader van de masterclass ‘Bruggen bouwen’ van Kennisnet en saMBO-ICT weer een presentatie gegeven over de rol die i-coaches kunnen vervullen bij de invoering van ‘technology enhanced learning’.

De groep deelnemers was afkomstig van vijf onderwijsinstellingen.

Ik ben voornamelijk ingegaan op de invoering van technologie ondersteund onderwijs als onderwijsinnovatie. Daarbij zijn volgens het adoptiemodel van Graham drie zaken van belang:

• Strategie (o.a. consensus over te bereiken doelen, steun van hoog tot laag)
• Structuur (o.a. gebruik didactische modellen, evaluatie, governance, professionele ontwikkeling)
• Support (o.a. faciliteiten, technische en didactische ondersteuning)

Ik heb daarbij benadrukt dat je het gebruik en de toegevoegde waarde van leertechnologie in het kader van je strategische doelen moet beschouwen.

• Het realiseren van een krachtige leeromgeving, waarbij leertechnologie wordt gebruikt om principes van effectieve didactiek in de praktijk te brengen. Ik heb dat geïllustreerd met voorbeelden.
• Het reduceren van reistijd en verlettijd voor je doelgroep (bijvoorbeeld door webinars in te zetten).
• Het beter rekening kunnen houden met verschillen tussen lerenden (voorkennis, niveau, tempo, inhoud). Adaptief toetsen en het digitaal portfolio worden om deze redenen gebruikt.
• Het bereiken van nieuwe doelgroepen.
• Het versterken van de begeleiding, bijvoorbeeld door slim gebruik te maken van data over het leren.
• Het reduceren van de CO2 uitstoot. Een groot deel van de CO2-uitstoot van instellingen voor hoger onderwijs wordt veroorzaakt door reizen.

Behalve het leggen van een relatie met strategische doelen, is het ook belangrijk om te werken aan attitude, bewustzijn (waartoe deze innovatie?) en deskundigheid van medewerkers.

Vaak proberen we aan ‘attitude, het bewustzijn en de deskundigheid medewerkers’ te werken via studiedagen, trainingen en/of online cursussen. Deze aanpak heeft echter een aantal tekortkomingen:

• De activiteiten zijn eenzijdig gericht op deskundigheid medewerkers (niet op attitude, niet op bewustzijn).
• Er is vaak sprake van ‘one size fits all’. Er wordt veelal onvoldoende rekening gehouden van verschillende attitudes en expertise van de aanwezigen.
• Dergelijke activiteiten stellen leren in feite als gebeurtenis voor, niet als proces.
• Er is sprake van een gebrekkige transfer naar de werkvloer.

Het kan echter ook anders. Ik heb daarom mijn WICER-model gepresenteerd waarin werkplek leren, informatieverwerking, coaching, educatie en reflectie integraal aan bod komen. Daarbij heb ik benadrukt dat i-coaches bij verschillende onderdelen van dit model een belangrijke rol spelen.

Hieronder vind je mijn dia’s:

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.