Open badges worden gezien als een mogelijk alternatief voor het erkennen van allerlei vormen van online leren. Daarbij hebben we volgens Ben Betts wel nog een aantal uitdagingen het hoofd te bieden. Maar volgens hem gloort er ook licht aan de horizon.
Ben beschrijft hoe je via xAPI (‘ooit’ Tin Can genoemd) online kunt aangeven dat je iets hebt geleerd. Deze statements zijn echter erg kleinschalig (“ik heb deze blogpost gelezen”) en hebben daarmee weinig betekenis voor je ontwikkeling.
Open badges, daarentegen, zijn gericht op het erkennen van de bredere ontwikkeling van een individu (kennis, vaardigheden, attitudes). Daarmee hebben open badges potentie voor erkenning en kwalificatie (door werkgevers en kwalificerende instanties). Dat betekent wel dat open badges aan een aantal voorwaarden moeten voldoen:
- Ze moeten data bevatten zoals een naam, beschrijving, criteria, informatie over de organisatie die de badge toekent, datum en bewijsmateriaal.
- Ze moeten gebruikt kunnen worden op tal van platforms, en met verschillende browsers en besturingssystemen.
- Ze moeten transportabel zijn.
Volgens Ben Betts zijn drie partijen betrokken bij een Open Badge eco-systeem:
- De organisatie die een badge toekent en de criteria bepaalt.
- De ontvanger van de badge die de badge ook moet opslaan in zijn/haar ‘Badge Backpack’.
- Het systeem dat zichtbaar maakt welke badges de ontvanger heeft verdiend.
Volgens Ben zitten hier nog de nodige haken en ogen aan. Ontvangers moeten zich bijvoorbeeld registeren bij Mozilla Backpack. Bovendien blijken badges vaak nauw verweven te zijn met een bepaald systeem. Daar komt volgens Ben bij dat het proces van het aanvragen en verkrijgen van badges een tijdsintensief proces kan zijn.
Er moet immers sprake zijn van heldere criteria voor badges, van bewijsmateriaal dat tegemoetkomt aan deze criteria en van een autotiteit die badges toekent. Veel voorbeelden van badges kennen een dergelijke zorgvuldigheid niet waardoor badges niet erkent worden als valide en betrouwbaar bewijs van iemands ontwikkeling.
Volgens Ben kan de Experience API gelukkig wel bijdragen aan een valide, betrouwbaar en efficiënt alternatief voor de gebruikelijke manieren van erkennen. Daarbij is sprake van geaggregeerde en meer betekenisvolle ‘statements’ over leren en ontwikkelen:
This gives us everything we look for in a high quality badge; meaning, evidence and authority.
De eerste stappen worden op dit gebied gezet:
If we can make this work, then a path to evidence-based, scalable credentialing is open for business.
Dit zou inderdaad heel mooi zijn. We worstelen vooral op het gebied ‘continuous professional development’ met het erkennen van leerinspanningen. Heel vaak wordt daarbij vooral gekeken naar de ‘performance’, maar dat heeft ook -zoals ik enkele weken geleden beschreef– de nodige beperkingen. Verder komen EVC-procedures vanwege de complexiteit en kosten ook maar mondjesmate van de grond. Een gedegen en in meerdere opzichten toegankelijk alternatief is dus erg gewenst. Al lijkt het me nogal een uitdaging om meer betekenisvolle ‘statements’ te aggregeren.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie