De commissie Dijsselbloem leidt aan tunnelvisie. Die conclusie ben je geneigd te trekken als je twee recente bijdragen leest, waarin twee prominente wetenschappers aan het woord komen.
Professor Rob Martens bespreekt in de laatste Onderwijsinnovatie het rapport “Tijd voor onderwijs” van de Commissie Dijsselbloem. Hij verwijt de commissie het eenzijdig hanteren van bronnen en feiten. Ook stelt hij dat Dijsselbloem vooral wetenschappers heeft uitgenodigd die ten aanzien van opvattingen over onderwijs een minderheidsstandpunt innemen. Martens geeft de Commissie Dijsselbloem voor “juistheid van feiten en evenwichtigheid van gehanteerde bronnen” een onvoldoende. Zie de blog van Jef van den Hurk voor een uitgebreidere samenvatting.
De Utrechtse hoogleraar Robert-Jan Simons geeft in een interview aan zich “misbruikt” te voelen door de Commissie Dijsselbloem. Hij is weliswaar ook gehoord, maar vindt dat Dijsselbloem succesvolle onderwijsvernieuwingen en positieve onderzoeksresultaten heeft genegeerd. Volgens Simons zouden we het ook eerst moeten hebben over wat gewenste uitkomsten van het onderwijs moeten zijn. Vervolgens moet daarop het onderwijs worden ingericht. De auteur van het interview verwijt Dijsselbloem verder een gebrek aan objectiviteit, het terzijde schuiven van bepaalde conclusies en een “nauwelijks op een verantwoorde manier” van argumenteren.
In beide uitgaven komen ook anderen aan het woord die de Commissie Dijsselbloem op z’n zachts gezegd ‘select winkelen’ verwijten. Op zich kan ik me daar veel bij voorstellen. Sinds de Fortuyn-revolte zijn politici sterker geneigd naar hun onderbuik te luisteren, en af te gaan op ‘de publieke opinie’. En die opinie is momenteel dat onderwijsveranderingen ‘niet deugen’. Deze publieke opinie is wat mij betreft eenzijdig en ongenuanceerd. En veel ruimte voor nuance is er ook niet binnen de Nederlandse politiek. Met ‘nuance’ win je anno 2008 geen zetels: je komt anders niet in de publiciteit, bent politiek gezien niet ‘sexy’ en je wordt niet herkozen. Daarom verbaast het me niets als de Commissie Dijsselbloem vooral naar die opvattingen heeft geluisterd, die sporen met de publieke opinie over onderwijsinovaties. Maar triest is het wel.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie