Tranformatie van politiek voorwaardelijk voor transformatie onderwijs (#in)

In de VS is vrij recent het boek 'Liberating learning: Technology, Politics, and the Future of American Education' van John Chubb en Terry Moe verschenen. Naar aanleiding hiervan sprak Education Next met de auteurs en met criticus Larry Cuban over de transformatie van het onderwijs, als gevolg van ICT.

Chubb en Moe stellen dat tal van maatschappelijke sectoren (zoals de economie en communicatie) drastisch zijn veranderd dankzij ICT. Veranderingen in het onderwijs worden volgens hen vooralsnog belemmerd door machtige belangengroepen. Daadwerkelijke transformatie van het onderwijs zal daarom pas volgen als de politiek dankzij ICT ook verandert (docenten niet meer georganiseerd in districten, meer diversiteit tussen onderwijsgevenden en daarmee minder nadruk op gezamenlijke belangen).

Cuban stelt dat onderwijshervormers van oudsher ICT onderbenutten (maar er wel veel geld aan uitgeven). Het onderwijs zelf heeft een traditie van incrementele veranderingen, in plaats van radicale. Een dergelijke traditie is moeilijk te doorbreken. Cuban schetst een beeld waarin docenten oplossingen zoeken voor praktische problemen, terwijl beleidmakers economische en organisatorische verbeteringen na streven. Daarbij valt ook op dat technology enhanced learning vooral vergeleken wordt met bestaande manieren van leren. Hij vindt dat beleidmakers meer oog zouden moeten hebben voor de bijdrage van ICT aan het oplossen van praktische problemen.

Chubb en Moe verwachten dat een grotere competitie tussen onderwijsinstellingen voor drastische veranderingen in het onderwijs zullen gaan zorgen. Zij verwijzen daarbij ook naar de theorie van Clayton Christensen cs dat ICT voor ontwrichtende innovaties zal zorgen, te beginnen bij degenen die nog niet gebruik maken van het aanbod (nonconsumers). Volgens Cuban verschilt het onderwijs te zeer van andere sectoren om hiervoor eenzelfde ontwikkeling te voorspellen:

The puzzle is teaching, which has not been transformed.

Cuban hamert daarbij op de betrokkenheid van docenten bij de invoering van ICT in het onderwijs.

Een boeiend artikel, waarbij twee uiteenlopende visies aan bod komen. Aan de ene kant twee gelovigen, die vooral op macroniveau oog hebben voor de urgentie om ICT in te zetten, en de mogelijkheden van technologie voor ander onderwijs. Zij geloven vooral in de innovatieve kracht van technologie op zich (maakt o.a. maatwerk mogelijk). Aan de andere kant de door schade en schande wijs geworden scepticus, die vooral oog heeft voor het microniveau en de onderwijsgevende als spil van de verandering beschouwt.
Volgens mij is het vooral zaak om beide niveaus via een dialoog bij elkaar brengt. Dit artikel doet dat niet. De auteur heeft overduidelijk apart met Chubb, Moe en Cuban gesproken.

Ik ben het overigens eens met Moe en Chubb dat transformatie van politiek en beleid voorwaardelijk is voor transformatie van het onderwijs. Ik zou het alleen anders willen invullen. Ik verwacht pas daadwerkelijke innovaties als het onderwijs zich (ook) richt op andere leerdoelen, en ook andere manieren van beoordelen (meer gericht op de waardering van verschillende talenten en ambities). Het is vooral het onderwijsbeleid die deze bepalen. En aan docententeams om dit concreet in te vullen.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.

Delen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *