Ik noem Tony Bates de ‘eminente grise’ van online leren en ‘open education’. In deze blogpost reflecteert hij op de toekomst van digitaal leren, waarbij hij AI de belangrijkste en meest essentiële ontwikkeling op het gebied van digitaal leren noemt. Bates kondigt via deze blogpost ook aan het wat rustiger aan te gaan doen. En dat mag ook wel.
Tony Bates wordt namelijk 84 jaar. Hij heeft een indrukwekkende loopbaan achter de rug, als je zijn korte levensloop leest. Zo is hij één van de oprichters van de Britse Open Universiteit en auteur van het vrij toegankelijke boek ‘Teaching in a Digital Age‘. Ik heb hem één keer live horen spreken en volg zijn blog al langere tijd. Bates heeft een positief-kritische en nuchtere kijk op leren en doceren in het digitale tijdperk. Een stijl die ik bij veel auteurs over het onderwerp vaak node mis.
In deze ‘semi-afscheidsblog’ onderscheidt hij twee categorieën ontwikkelingen die relevant zijn voor een specialist op het gebied van ‘digitaal leren’. De eerste categorie is absoluut essentieel om te beheersen, de tweede categorie ontwikkelingen is nog steeds belangrijk zijn, maar van minder belang. Deze ontwikkelingen zijn volgens hem niet existentieel fundamenteel.
Essentieel zijn dan ontwikkelingen op het gebied van AI. AI heeft zich dusdanig ontwikkeld dat AI de potentie heeft om een revolutie teweeg te brengen op het gebied onderwijs en leren. AI kan cursussen helpen genereren, lerenden begeleiden, feedback geven en helpen beoordelen, en tegelijkertijd administratieve taken vergemakkelijken. Let wel: Bates is niet iemand die de term ‘revolutionair’ snel in de mond zal nemen.
De uitdaging ligt volgens in het begrijpen van de implicaties van het gebruik van AI in het onderwijs en de rol van mensen, met name docenten, in relatie tot AI-toepassingen. Hij verwacht dat met name de impact voor post-secundair onderwijs groot zal zijn. Als je een rol van betekenis wilt vervullen binnen dit onderwijs, dan zul je volgens hem goed op de hoogte zijn van AI en de gevolgen voor governance (wie beslist?), transparantie, geschiktheid voor het doel en ‘affordances’ (zeg maar didactische mogelijkheden).
Andere belangrijke maar specifieke ontwikkelingen op het gebied van digitaal leren zijn learning analytics, microcredentials, oorspronkelijke manieren van leren en online/blended onderwijsontwerp en academisch publiceren. Hiermee zul je je als specialist ook bezig moeten houden. Diversiteit en gelijkheid en andere nieuwe technologieën zijn ook relevante kennisgebieden waarop een specialist op het gebied van ‘digitaal leren’ ook expertise zou moeten hebben.
Hoewel Bates vindt dat hij op deze specifieke gebieden kan blijven bijdragen, is de noodzaak om een expert in AI te worden volgens hem een ‘deal-breaker‘: hij zou daar te hard voor moeten werken. Daarom kiest hij voor een semi-pensioen.
In de toekomst wil Tony Bates zijn boek “Teaching in a Digital Age” onderhouden, blijven bloggen (maar minder vaak), geen academische artikelen of hoofdstukken meer schrijven, keynotes of presentaties geven onder specifieke voorwaarden, en altijd tijd vrijmaken voor collega’s en vrienden in Vancouver.
Het is Tony van harte gegund. Hij heeft veel decennia een waardevolle bijdrage geleverd aan leren en doceren in het digitale tijdperk. Zijn boek en andere publicaties waren en zijn een belangrijke inspiratiebron voor velen (waaronder ondergetekende). Het is knap dat hij dit zo lang heeft weten vol te houden. Ik wist zelf niet dat hij de tachtig jaar al gepasseerd was.
Ik weet zeker dat ik het hem niet na doe om op zo’n hoge leeftijd nog actief te zijn op dit terrein. Los van het feit dat ik zijn leeftijd sowieso nog maar zien te behalen. Ik neem dan ook mijn virtuele hoed af voor Tony Bates.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie