Dankzij het ‘internet der dingen’ neemt de onderlinge afhankelijkheid tussen objecten en de afhankelijkheid van technologieën zoals sensoren sterk toe. Tegelijkertijd leidt dit tot risico’s die de continuïteit van veel zaken in gevaar kan brengen.
Bij het Internet of Things worden fysieke objecten via internet met elkaar verbonden en wisselen zij dankzij sensortechnologie informatie met elkaar uit. Een bekend en ook al oud er voorbeeld is een koelkast die aan een webshop kan doorgeven dat de melk bijna op is.
Dankzij deze ontwikkeling kunnen we meer afhankelijk worden van automatismen waar we op vertrouwen doordat slimme objecten met elkaar interacteren.
Mike Caulfield ziet hierbij een aantal risico’s. Zo kan een bedrijf waar je een IoT-veiligheidscamera hebt gekocht, achter blijven met het uitbrengen van patches. Voor een aanvankelijk gratis service moet opeens betaald worden. Een andere gratis dienst wordt zonder aankondiging gestopt. En wat gebeurt er als een op zich betrouwbaar bedrijf, dat beschikt over veel data over jou, wordt overgenomen door een bedrijf met een kwalijke reputatie?
Caulfield meent dat we het risico lopen dat er een “proprietary mess of interdependent services built on the shifting sands of unstable business models” kan ontstaan. Hij vindt het daarom belangrijk dat standaarden en protocollen worden ontwikkeld die “proprietary interdependency” kan reduceren.
Volgens mij heeft Caulfield hier een punt. Doordat we steeds meer afhankelijk worden van technologieën die op hun beurt onderling afhankelijk zijn, worden waarborgen voor continuïteit belangrijker.
Zo zou volgens mij data conform standaarden moeten worden opgeslagen. De eindgebruiker zou als principieel eigenaar te allen tijden zij of haar data in een format moeten kunnen opvragen. De data wordt dan uit de ene database verwijderd, om in een andere database beveiligd ingelezen te kunnen worden. Verder zouden bedrijven garanties moeten afgeven dat een collega-organisatie hun service overneemt als zij failliet gaan of worden overgenomen. Er zouden onafhankelijke toezichthouders moeten komen die bedrijven, die misbruik maken van data, kunnen bestraffen. De Europese Commissie zou overnames door bedrijven met een kwalijke reputatie moeten verbieden.
Uiteraard hebben eindgebruikers ook een eigen verantwoordelijkheid. Bijvoorbeeld door niet te vertrouwen op zogenaamde ‘gratis services’ als het gaat om gevoelige data.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie