The Guardian biedt het podium aan een aantal docenten, die vertellen hoe zij mobiele telefoons in hun onderwijs gebruiken. Uit de commentaren blijkt dat menigeen nog steeds vraagtekens plaatst bij het gebruik ervan.
Er wordt gebruik gemaakt van GPS technologie bij aardrijkskunde (geocaching bij het inmiddels befaamde Box Hill), lerenden gebruiken hun mobiele telefoon om foto’s, video’s en podcasts te maken, bronnen te raadplegen, onderzoek te doen, en educatieve games te maken. Een mooi voorbeeld is ook het stimuleren van taalontwikkeling via tekstberichten. De mobiele telefoon wordt verder onder meer gebruikt voor roosterinformatie en om instructies via Twitter te verstrekken.
The point often is student choice, encouraging independent learning and allowing students to choose what approach will suit them.
Er wordt wel aangeraden om regels af te spreken die ontwrichtend gedrag helpen reduceren, en om ‘zero tolerance‘ te hebben ten aanzien van misbruik.
Mooie uitspraak:
A final thought on mobile phones’ potential for engagement: have you ever wondered why students often forget their textbooks but never forget their phones?
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Moeten we echt conclusies trekken uit het feit dat leerlingen en studenten eerder naar mobieltjes en stripboeken grijpen dan naar schoolboeken en wetenschappelijke lectuur? Of uit het feit dat onder de voorstanders van mobielgebruik in de klas niet-leraren ruimschoots oververtegenwoordigd zijn?
Bekijk dat mobielgebruik op zijn merites, en weeg het eerlijk af tegen andere middelen. Argumenten gebaseerd op statistisch zelfbedrog dragen aan de discussie weinig bij.
Natuurlijk komt het in sommige lessen goed uit als leerlingen dat apparaatje bij zich hebben, maar hun motivatie om het mee te nemen (en niet het schoolboek) is zelden onderwijsgeoriënteerd. In het beste geval kan onderwijs makkelijk meeliften met de populariteit.
Als we een ‘ideaal’ apparaat mochten ontwerpen voor onderwijs, hoe zou dat er dan uit zien? Als een mobieltje?
Ik bekijk het gebruik van mobiele telefoons zeker op zijn merites. Ik zou mobiele telefoons zelf pas selectief inzetten als ik geen beschikking had over tablets of laptops (die ik ook selectief zou inzetten). Een ideaal apparaat is een mobiele telefoon zeker niet.
Ik ben dan wel een gesjeesde mediacoach van de cursus van L. Hop, maar ik gebruik wel mobieltjes in groep 8. Duidelijke afspraken en gericht ingezet.( niet de hele dag, niet elke les, niet elke lln) Controle en regels en straffen door lln zelf, met terugkoppeling naar mij. Ik heb veto recht. Lln die mobiel wil gebruiken ondertekent contract met controle lln. Na 4 weken proefdraaien, dan nu de laatste 4 weken tot grote vakantie vol gebruiken. Uiteraard wordt geëvalueerd door de groep, maar ook naar team naderhand. Deze groep mag het, het is (nog) geen beleid.
Meerwaarde? Enorm. Vooral op taalgebied en aardrijkskunde. Maar ook door gerichte inzet veel motivatie en snel resultaten. Misstanden? Nog geen. Foutief gebruik geprobeerd? Ja, door 2 lln(niet tegelijk), maar die werden vrijwel per direct keurig gecorrigeerd door andere lln, want ze weten……misbruik/misstanden = totaalverbod.
Oja, internet uiteraard gratis via de wifi . Ander voordeel is dat de lln lekker aan hun eigen tafel kunnen blijven werken. ( 6 computers in de klas en 1 tablet) En uiteraard ook gebruikt bij rekenen.
Naast ondernemer, ben ik deeltijdstudent pedagogiek in de lerarenvariant en liep ik LiO-stages in het onderwijs. Mijn scholieren liet ik hun mobieltje gebruiken tijdens mijn les om door mij op het schoolbord geschreven teksten te fotograferen en mijn uitleg te laten filmen. Ze mochten van mij niet bellen, telefoontjes beantwoorden, pingen, whatsuppen en internetten en moesten hun telefoons van mij op tafel laten liggen zonder deze aan te raken. Uiteraard behalve om het schoolbord te fotograferen en mij te filmen tijdens een uitleg. Dit leverde een stevige discussie op met mijn klasgenoten op de Hogeschool en een observant die dit tijdens een van mijn lessen meemaakte. Waar komt onze angst voor mobieltjes vandaan? Als ondernemer ben ik ooit midden in een Zuid Amerikaans bos, gebeld vanuit de woestijn van de Sahel door een officier van de AU in Zuid Sudan die op zoek was naar een Engelsman in Londen die hij wilde bellen. Informatie wordt tegenwoordig wereldwijd gedeeld via mobieltjes. Waarom zouden wij kennis niet via mobieltjes delen?
Dank voor deze casus. Angst is een slechte raadgever. Maar je moet dus wel goed nadenken als je mobiele technologie inzet.
Als LiO-stagiair heb ik ontdekt dat ik bij alles dat ik doe moet nadenken in een klas vol met adolescente scholieren. Desondanks is het voorgekomen dat een leerling via zijn mobiel eerder een antwoord gevonden had dan ik in mijn literatuur. ‘Meester, ik heb het al gevonden hoor’ zei hij tegen mij.’OK, zet jij het antwoord even op het bord’. Het woord ‘leren’ heeft letterlijk een dubbele betekenis voor zowel de leraar als de leerling …