Vanochtend is dag twee van de negenentwintigste editie van de Online Educa in Berlijn van start gegaan met twee parallelle plenaire sessies. Ik heb de sessie bijgewoond over uitdagingen die generatieve AI voor het onderwijs met zich meebrengt.
Volgens het OEB-programma staan recente ontwikkelingen, vooral op het gebied van conversatie en generatieve AI, op het punt om een diepgaande transformatie teweeg te brengen op het gebied van onderwijs en de beoordeling van lerenden. De sprekers gingen in op de vraag: kunnen we iets anders doen dan deze veranderingen van harte omarmen? Welke nieuwe mogelijkheden ontstaan er om het ontwerpen van onderwijs en leren te verbeteren?
Brent Anders, directeur Institutional Research and Analaysis, Center for Teaching and Learning, van de American University van Armenië, sprak over AI-geletterdheid. AI zal volgens hem grote gevolgen hebben voor het onderwijs. AI wordt al lang toegepast, maar de mogelijke impact wordt steeds meer duidelijk dankzij generatieve AI-toepassingen.
AI-geletterdheid heeft dan tw maken met:
- Bewustzijn (AI is alomtegenwoordig en invloedrijk). AI zal geïntegreerd worden in tal van applicaties (zoals tekstverwerkers), gaming (voor socialisatie), HR, dating (bijna 1/3 van de huwelijken in de VS komt dankzij dating apps), sociale media, besluitvorming door overheden .
- Bekwaamheid. De juiste AI gebruiken voor bijpassende doelen. Weten hoe je om moet gaan met beperkingen. Prompt engineering toepassen (goede vragen stellen om goede resultaten te bereiken).
- Kennis. Wie heeft toegang tot AI? Wat gebeurt er met persoonlijke data? Wordt data veilig opgeslagen? En hoe wordt data gebruikt? Kennis hebben van NLP, narrow AI, general AI etc. Weten wat scams en deep fakes zijn, hoe AI gebruikt kan worden om verkiezingen te beïnvloeden.
- Kritisch denken. Je moet alle output tegen het licht houden, verantwoordeliojk gebruiken, begrijpen hoe methdoes en databronnen van AI worden gebruikt. Is data bijvoorbeeld legaal verkregen? Weten welke vangrails gebruikt AI? Weten wat ethische vraagstukken zijn, zoals bias. Kun je één applicatie voor tal van doelen gebruiken? Ook moeten we voorkomen dat we te veel gaan vertrouwen op AI, en daardoor belangrijke vaardigheden verwaarlozen.
Realiseer je ook dat generatieve AI pas heel recent publiek beschikbaar is. Wat gaat dit ons brengen? Tal van organisaties en overheden (zoals Unesco en de EU) onderstrepen het belang van (generatieve) AI. We hebben wel regulering en richtlijnen nodig hebben, en we moeten investeren in professionalisering. Integratie van AI-geletterdheid in het curriculum is eveneens noodzakelijk. AI effectief en ethisch gebruiken. Dat is essentieel. Actie op dit terrein is noodzakelijk.
Ik pleit zelf overigens eerder voor aanpassing van digitale geletterdheid, in plaats van te pleiten voor AI-geletterdheid naast digitale geletterdheid. Effectief en ethisch omgaan met AI moet m.i. onderdeel worden van digitale geletterdheid.
Margaret Korosec, decaan Online and Digital Education, University of Leeds, vertelde over het realiseren van digitale transformatie. Zij moet haar hele leven omgaan met veranderende omgevingen. Zij heeft bijvoorbeeld geholpen een universiteit op te richten, waarbij studenten elkaar nauwelijks ontmoeten en toch met elkaar verbonden zijn.
Online leren en leren op een campus gaan uit van heel verschillende uitgangspunten. Je moet eigenlijk bereid zijn om je onderwijs te herdefiniëren en alle cursussen opnieuw te ontwerpen. Curricula worden volledig opnieuw ontwerpen. Dat kost veel inspanningen. Online leren maakt nog een relatief klein deel uit van het onderwijs, maar is wel steeds meer van invloed op de her te ontwerpen curricula. Belangrijk ook: weten wie de lerende is en wat de behoeftes is.
Korosec stelt dat een meer holistische benadering voor studenten en medewerkers nodig is. Het behalen van een diploma is nog steeds belangrijk, maar kan ook worden behaald via microcredentials. Dat leidt wel tot vragen over samenhang en manieren van beoordelen. Onderzoek moet ook informatie opleveren voor het herontwerp. Er is daarmee sprake van een ecosysteem van ontwerp, waarbij diverse elementen van invloed op elkaar zijn. Diverse betrokkenen moeten daarbij in staat zijn te kiezen wat noodzakelijke acties zijn. Ook moet je een ruimte hebben om te experimenteren, niet weten wat het resultaat is, onbekende paden durven betreden. In zo’n ruimte werk je ook aan curriculumherontwerp, probeer je nieuwe technologieën uit en converseer je over nieuw onderwijs. Volgens deze spreker moeten menselijke connecties centraal komen te staan, niet de docent of lerende. Korosec sloot af met het volgende citaat: A hip in port is save, but that’s not for ships built for (Grace Hopper). Waar is het onderwijs voor gebouwd? Ontwikkel scenario’s voor het onderwijs, samen met mensen van andere disciplines en bewaak betrokkenheid van alle belanghebbenden daarbij.
Sian Bayne, professor Digital Education, University van Edinburgh, ging in op mensen, machines en de toekomst die wij kiezen. Zij keek vanuit historisch perspectief naar ontwikkelingen. Docenten hebben volgens haar vaak het gevoel dat de toekomst voor hen wordt bepaald. Door beleid, technologische ontwikkelingen, en dergelijke. Daarbij zie je ook dat al decennia lang gesproken wordt over noodzakelijke transformaties, disruptie, etcetera, van het onderwijs. In 1966 werd bijvoorbeeld al voorspeld dat IT zou zorgen voor een persoonlijke docent voor elke lerende. In 2013 werd voorspeld dat MOOCs zouden leiden tot disruptie van het onderwijs. In 2007 hadden we het allemaal over onderwijs in Second Life. En nu wordt zo gekeken naar de Metaverse. Het zijn dus terugkerende narratieven waarmee we te maken hebben. Maar we moeten starten met nadenken wat we willen bereiken met onderwijs en hoe technologie daar aan kan bereiken? Het gaat om zelfsturing en in staat zijn om ‘individual agency‘ toe te passen. Hoe draagt generatieve AI daar dan aan bij?
Docenten en opleiders zouden ook betere verhalen moeten vertellen over war voor onderwijs we willen. Tal van universitaire centra en organisaties onderzoeken wat voor toekomst van onderwijs we willen hebben. Daar komen heel verschillende verhalen uit naar voren. in Edinburgh heeft men bijvoorbeeld met honderden betrokkenen het rapport ‘Near Future Teaching’ gepubliceerd (over waardegedreven digitaal onderwijs). Er zijn meerdere alternatieve toekomsten nodig. Daar moet je keuzes uit maken en richting aan geven. No trend is destiny!
Tijdens de discussie werd onder meer gesteld dat je met betrekking tot generatieve AI niet moet wachten op beleid, maar bereid zijn om ondeugend te zijn en te experimenteren, samen te werken met anderen en ervaringen te delen. Schaal vervolgens geleidelijk op. Ook werd benadrukt dat het tempo van ontwikkelingen op dit moment wel erg hoog ligt, en dat mensen een andere relatie krijgen met technologieën zoals AI. AI kan bijvoorbeeld helpen bij het bestrijden van eenzaamheid. AI wordt menselijker en dat heeft gevolgen voor onze relatie met technologie. Organisaties veranderen ook minder snel dan ontwikkelingen eigenlijk noodzakelijk maken.
Moderator Gilly Salmon vroeg de panelleden wat ons over vijf jaar nog menselijk maakt? Brent Anders voorspelt dat we draagbare AI zullen gebruiken, en veel meer zullen vertrouwen op AI. Conversaties zullen vaak nog tussen mensen plaats vinden. Margaret Korosec voorspelt radicale samenwerking die noodzakelijk wordt. Geen geïsoleerde instituties meer. Sian Bayne vraagt zich af of we vanwege de klimaatcrisis nog wel internationale fysieke conferenties hebben, maar online conferenties.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie