De column Substitutie, transitie, transformatie van Judith Schoonenboom al gelezen?
Judith geeft hierin terecht aan dat het onderscheid substitutie, transitie en transformatie (als het gaat om ICT in het onderwijs) van Seth Itzkan verkeerd wordt geïnterpreteerd door menig onderwijskundige. Itzkan, schrijft Schoonenboom, heeft deze indeling nooit bedoeld om onderwijsinstellingen en individuele docenten te classificeren, te waarderen. In de praktijk gebeurt dat vaak wel.
Zij breekt in deze column een lans voor subsitutie. Schoonenboom illustreert dat je dankzij ICT 'de dingen' anders (effectiever, efficiënter) kunt doen, zonder dat sprake is van een radicale vernieuwing. Substitutie kan ook grote meerwaarde hebben, vindt Judith.
Ik herken dit wel. Het 'laaghangend fruit' past vaak beter bij de didactisch en technologische zone van naaste ontwikkeling van een organisatie of onderwijsgevende, dan de ambitieuze innovatie of transformatie.
Desalniettemin vind ik dat Judith Schoonenboom voorbij gaat aan de urgentie om binnen het onderwijs ook andere dingen te doen. We kunnen ons m.i. niet tevreden stellen met substitutie. Daarvoor bereikt het hoger onderwijs nog steeds te weinig jongeren uit lagere klassen, kent het onderwijs over de hele linie een te grote uitval, en weten we nog steeds de talenten van jongeren onvoldoende aan te boren en te benutten. Natuurlijk: deze problematieken zijn breder maatschappelijk van aard, en hebben niet alleen te maken met het onderwijs. Toch is het de vraag of de positie van het onderwijs in relatie tot deze -en andere- tekortkomingen relatief ongewijzigd kan blijven.
Nicolas Negroponte dan wel Sam Walton (van de Wal-Mart) schijnt ooit gezegd te hebben
Incrementalism is innovation's worst enemy. We don't want continuous improvement, we want radical change.
Substitutie -de incrementele veranderingen- is belangrijk, maar niet voldoende.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie