Ik heb mij eerder kritisch uitgelaten over onderwijs dat tegelijkertijd online en face-to-face wordt verzorgd. Tijdens de herfstvakantie ben ik twee lezenswaardige bijdragen over deze didactische aanpak tegen gekomen.
De eerste bijdrage is van Irene van der Spoel van de Hogeschool Utrecht. Zij wijst op het nieuwe en complexe karakter van deze didactische aanpak, die ook weleens ‘hybride onderwijs’ wordt genoemd. Irene wijst erop dat ‘hybride onderwijs’ ook een hele andere betekenis heeft.
Irene wijst op voordelen en nadelen van simultaan online en face-to-face onderwijs. Zij onderscheidt verder vier vormen:
- Tegelijkertijd twee of meer groepen, online én offline
- Subgroepjes met offline of online studenten
- Subgroepjes gemengd
- Iedereen een buddy
Irene formuleert per vorm tips, en zet ook algemene, nuttige, tips op een rij. Rode draad is wat mij betreft: geef lerenden een actieve rol bij het modereren van conversaties en bij het betrekken van degenen die online participeren. Irene focust zich op het hoger onderwijs.
Bijdrage twee is een stuk kritischer van aard. Dat blijkt al uit de titel: Hybrid school might be the worst of both worlds. Auteur Anna North vreest dat deze combinatie van online en face-to-face onderwijs vooral problemen creëert. North focust zich duidelijk op onderwijs aan jongere kinderen.
Zij stelt dat nog steeds sprake is van een gebrek aan zorg voor kinderen als kinderen parttime naar school gaan en ouders fulltime moeten werken. Vervolgens moeten kinderen nog steeds elders worden opgevangen, waarbij zij kans lopen besmet te raken en vervolgens het virus op school gaan verspreiden.
Volgens North zou je eerder naar alternatieve manieren moeten kijken zoals ‘outdoor’ onderwijs of vooral face-to-face onderwijs aan jonge kinderen (en kwalitatief goed online onderwijs voor oudere lerenden).
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie