Technologieën die de wijze waarop we opleiden gaan beïnvloeden

Virtual reality en ‘wearable technology’ zijn geen heel nieuwe technologieën. Het zijn wel technologieën die ‘volwassen’ worden, en op het punt staan de wijze waarop we opleiden echt te gaan beïnvloeden.

Bij virtual reality boots je de werkelijkheid in feite via een computersimulatie na. Deze ontwikkeling bestaat al vele jaren, maar wordt steeds krachtiger en toegankelijker (mede omdat de technologieën hiervoor meer gebruikersvriendelijk en goedkoper worden).

Onderstaande video’s laten dit zien.

Deze video laat zien hoe je anatomie kunt bestuderen met behulp van de Hololens van Microsoft. Uiteraard kun je deze technologie ook gebruiken om bijvoorbeeld servicemonteurs te leren diagnoses te stellen ten aanzien van fouten bij complexe apparaten.

Deze video laat zien hoe je met de Oculus Rift een race-parcour kunt veranderen in een ingewikkeld landschap waarin je moet leren obstakels met je auto te vermijden. Volgens mij zijn er ook toepassingen te bedenken voor het scheepvaartonderwijs, in de luchtvaart of bij defensie.

De relevantie van dergelijke toepassingen van virtual reality neemt toe als het risicovol, gevaarlijk, kostbaar of ethisch omstreden is om vaardigheden ‘in het echt’ te oefenen.

Wearable technology is een tweede type technologie die op het punt staat breder geadopteerd te worden, en ook meer toegepast zal worden binnen opleidingen. Aiden Wolfe geeft voorbeelden van draagbare technologie. Virtual Reality toepassingen als de Oculus Rift vallen hier volgens de auteur ook onder. Wolfe beschrijft hoe deze technologieën lerenden in realistische leersituaties kunnen meeslepen of ‘zuigen’ (immersive learning).

Een ander voorbeeld van draagbare technologie is het gebruik technologieën waarmee visueel beperkte lerenden via voelen kunnen leren:

Verder noemt Aiden Wolfe e-textiel -waarmee lerenden principes rond ‘electric engineering’ leren door het maken van kleding waarin technologie is verwerkt- en gezondheidsarmbanden die je bijvoorbeeld kunt gebruiken binnen het sportonderwijs.

OneMoreThing, tenslotte, schreef de afgelopen week over het gebruik van de Apple Watch voor het bij houden van leerdoelen. De Universiteit van Pennsylvania wil hier mee experimenteren, en laat zich hierbij inspireren door de zogenaamde Activiteiten app op de Apple Watch. Deze app werkt op basis van je fysieke activiteiten -zolang je de Apple Watch om hebt- en houdt bij hoe lang je hebt gestaan, hoeveel calorieën je hebt verbruikt en hoe veel minuten je hebt getraind. Hoe dat dan met leerdoelen, leeractiviteiten, etc. werkt, weet ik nog niet.

Het zou wel mooi zijn om een instrument te ontwikkelen waarmee we student engagement kunnen meten en lerenden snel zicht kunnen krijgen op hun voortgang. Dat is immers wel belangrijk voor de motivatie.

Deze toepassingen onderstrepen mijn stelling dat trends fenomenen zien waarbij het een tijd duurt voor ze aan de oppervlakte komen. Het duurt altijd een tijd voordat het omslagpunt wordt bereikt, en de toepassing op grotere schaal wordt ingezet.