Massive Open Online Courses nemen een hoge vlucht. Deze week werd bekend dat al weer een grote groep gerenommeerde universiteiten zich hebben aangesloten bij het Coursera-consortium. Het succes van MOOC’s wordt echter niet alleen bepaald door de toegankelijkheid, maar ook de het antwoord op de vraag of de verwachtingen ten aanzien van de kwaliteit worden waargemaakt. En het antwoord op de vraag luidt niet altijd ‘ja’, zo blijkt.
Ik kom af en toe mensen tegen die een massive open online course bij Coursera of Udacity hebben gevolgd. Ik heb daar zelf nog geen gelegenheid voor gehad.
Meestal is men gematigd positief. Vanochtend heb ik echter een vernietigende bespreking van een statistiekcursus van Sebastian Thrun gelezen.
De bespreking is van een docent, die zelf statistiek doceert. Een deel van de feedback is ook alleen te begrijpen als je ingewijd bent in dit vak. De auteur van de recentie heeft echter ook kritiek op:
- De structuur van het cursusmateriaal.
- De kwaliteit van de opnames en de teksten (veel onzorgvuldigheden).
- De wassen neus die tentaminering en certificering in feite is (niet betrouwbaar, niet valide).
Hij concludeert:
In brief, here is my overall assessment: the course is amazingly, shockingly awful. It is poorly structured; it evidences an almost complete lack of planning for the lectures; it routinely fails to properly define or use standard terms or notation; it necessitates occasional massive gaps where “magic” happens; and it results in nonstandard computations that would not be accepted in normal statistical work.
Zorgelijk, deze feedback. Je krijgt immers geen tweede kans om een eerste indruk te maken. Een gratis toegankelijke cursus moet ook van goede kwaliteit zijn.
Je kunt beter het aantal services beperken, dan dat je je inhoudelijk er met een Jantje van Leiden van afmaakt. Als je deelneemt aan een Stanford-cursus dan verwacht je dat deze aan een bepaalde kwaliteitsstandaard voldoet.
Het succes van MOOC’s hangt m.i. vooral af van de vraag of de verwachtingen ten aanzien van kwaliteit worden waargemaakt. Openheid alleen, is niet voldoende.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Wilfred,
Helemaal waar dat je moet kunnen rekenen op de kwaliteit en eigenlijk op de naam moet kunnen vertrouwen. En deze cursus wordt niet door Stanford gegeven (valt iig niet onder hun verantwoordelijkheid), want Thrun werkt daar niet meer. Eerder dit jaar heeft Udacity een cursus teruggetrokken. En uit de bio van Thrun haal ik niet dat hij een expert is in statistiek. Blijkbaar hebben ze bij Udacity toch problemen met hun kwaliteitssysteem.
Er is inmiddels enorm veel op die blogpost gereageerd, waarbij de boodschapper ook niet gespaard blijft (“hoe kun je als expert in statistiek op grond van een steekproefgrootte van 1 nu deze algemene conclusies trekken?”).
Misschien uiteindelijk toch de markt die gaat bepalen welke initiatieven overeind blijven en welke ten onder gaan door gebrek aan kwaliteit (omdat ik verwacht dat, als gebrek aan kwaliteit vaak voorkomt bij een aanbieder, er ongetwijfeld veel publiciteit aan gegeven zal worden).
Ik hoop nog een stuk te kunnen schrijven over een vergelijking van ca. 4 courses die ik volg (ja, het is wel een beetje veel moet ik toegeven), waaronder 1 rommelige met fouten, 1 atypische die leuk gebracht wordt maar te vrijblijvend, 1 te simpele maar op zich wel OK, en 1 geweldige (vind ik) met programmeeropdrachten. Dat laatste leent zich ook (voorlopig) wel het beste voor een MOOC. Je kunt opdrachten inleveren en de server controleert mbv. andere getallen of het programma dat je schreef wel goed is. Inclusief foolproof interface.
Interessant. Ben benieuwd. Je mag deze ervaring natuurlijk niet generaliseren. Maar ik vond het wel een belangrijk signaal.
Ik dacht dat Thrun ten tijde van deze cursus nog bij Stanford werkte. Volgens mij trekt de boodschapper geen algemene conclusies, maar beschrijft hij vooral zijn ervaringen. Ik beschouw zijn relaas als een casus. Marktwerking gaat volgens mij uit van min of meer gelijkwaardige partijen. Het is de vraag of dat bij MOOC’s het geval is. Zie mijn blogpost over kleine, regionale, universiteiten en MOOC’s van laatst.