Terry Anderson heeft met een aantal collega's onderzoek gedaan naar de opvattingen over het gebruik van social software binnen leersituaties, van studenten die deelnemen aan afstandsleren. Wat zijn opvattingen, verwachtingen en ervaringen van studenten met deze applicaties, ook ten aanzien van het gebruik binnen leersituaties? Het resultaat is een zeer lezenswaardig artikel.
De auteurs verwachtten dat binnen self-paced afstandleren de voordelen van social media voor interactie tussen studenten onderling, en studenten en docenten het grootst zijn. Denk daarbij aan individuele begeleiding, samenwerkend leren en social presence (o.a. vertrouwen en een gevoel om erbij te horen).
Zij hebben gebruik gemaakt van een online vragenlijst onder meer dan 950 respondenten. De onderzoekers constateren dat studenten nogal verschillen wat betreft hun opvattingen en verwachtingen op dit terrein. De meesten staan op zich positief ten aanzien van het gebruik van deze applicaties voor leren. Zij concluderen onder meer:
the greater use and experience of learners, the more they expect and desire to have educational social software used in their formal education programming.
De auteurs gaan in een theoretisch kader uitgebreid in op begrippen als social presence, de perceptie van interactie, onderlinge samenwerking binnen onderwijsprogramma's waarbij studenten in eigen tempo leren en interactie bij afstandsleren. Deze elementen blijken, zo toont onderzoek aan, bevorderend te zijn voor de motivatie. Op basis hiervan baseren de onderzoekers hun hoge verwachtingen ten aanzien van de toegevoegde waarde van social software voor afstandsleren.
Vervolgens gaan Anderson cs in op de resultaten van de vragenlijsten. Opvallend is bijvoorbeeld dat de meeste respondenten zichzelf omschrijven als 'beginner' als het gaat om het gebruik van social software. De oververtegenwoordiging van vrouwen in dit onderzoek haalt de gemiddeldes overigens omlaag (hoewel de ervaring van mannen met social software ook niet overhoudt):
There were significant differences between the levels of expertise reported by the two genders with all the social software technologies except photo sharing and social networking. In all of the ratings of technologies self –rated experience and expertise that of males was higher than for females.
Als het gaat om de behoefte om social software voor afstandsleren in te zetten, valt op dat video delen (zoals Youtube) en web lectures redelijk hoog scoren, en Twitter bijvoorbeeld erg laag (p. 7). Als het gaat om de behoefte aan interactieve leeractiviteiten valt o.a. op:
Interestingly, the most popular type of social learning activity is the familiar discussion activity with other students. Surprisingly is the rather low interest in creating web pages or resources – the type of “user generated” content that is a defining feature of web 2.0 technologies. It is also interesting to note that the most common type of activity in online distance courses (threaded discussion with other
students) is the activity of most interest to these self-paced students.
De auteurs concluderen dat studenten met name die social software willen inzetten, die binnen formele leersituaties vooral worden ingezet voor instructies (die perceptie hebben studenten er in elk geval van). Met uitzondering van sociale netwerken is de belangstelling voor applicaties die gericht zijn op participatie en co-creatie redelijk gering. Verder valt op dat studenten die bekend zijn met bepaalde social software ook belangstelling hebben om met andere applicaties te gaan werken.
Zoals gezegd is er ook een relatie tussen ervaring met social media en de behoefte om deze in te zetten bij afstandsleren. De groep ervaren gebruikers bedraagt in dit onderzoek echter ongeveer 40%. Een mogelijke verklaring voor het feit dat de studenten niet overlopen van enthousiasme voor samenwerkend leren via social media, is dat zij bewust hebben gekozen voor afstandsleren in eigen tempo.
Wat mij betreft bevat het artikel van Terry Anderson en zijn collega's interessante, en genuanceerde inzichten. Zij bevelen aan het eind aan:
At least half of our sample are interested in working collaboratively in some way with other students-but another half are not. This implies that developers of distance education and especially those working with self-paced models should not mandate social interaction, but rather create compelling but not compulsory activities, so that both social and independent learners can be accommodated. Of
the diverse types of social networking tools investigated in this study the most familiar ones are the ones that students are most interested in using in their distance education courses.This study is a single snap shoot in a time of rapid change and evolution of social networking tools. It shows that there is interest, but it is not universal, for use of these tools in formal distance education programming. Social software offers the capacity to support cooperative learning while retaining the important freedoms associated with self-paced study. It also exposes students to lifelong learning
skills and networks that are the basis for connectivist learning pedagogies. Thus, we remain optimistic, but better informed by this study, as to the challenges and supported needed to integrate these tools in distance education programming.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Ik denk dat jongeren – terecht? – hun privé-leven en hun werk (studies) willen gescheiden houden. Zij waren eerst in het massaal gebruik van social networksites en beschouwen die “proffen” echt als intruders. Voorlopig toch.
@Vanhooteghem: Ja, dat argument komt ook vaker naar voren (ook in onderzoeken). Daar is hier niet naar gekeken. In dit artikel valt op dat een grote groep studenten sowieso niet actief is met social media. Degenen die meer ervaring ermee hebben, zijn eerder geneigd deze ook voor hun onderwijs in te zetten. Dat is echt een ander argument.