Je kunt het gebruik van mobiele telefoons in de klas beter reguleren, dan verbieden. Deze conclusie (en andere) trek ik op basis van Israelisch onderzoek.
Pedro de Bruyckere heeft een samenvatting van een Israelisch onderzoek naar het gebruik van mobiele telefoons in de klas online gezet. Hoewel het onderzoek niet ingaat op het didactisch gebruik van mobiele telefoons, bevat de samenvatting interessante bevindingen. Mede op basis hiervan wil ik een aantal aanbevelingen formuleren:
- Verbied het gebruik van mobiele telefoons niet, maar reguleer het. Mobiele telefoons worden in de klas massaal gebruikt om sociale media te gebruiken. Verbieden blijkt echter averechts te werken. Leerlingen gebruiken mobiele telefoons relatief minder vaak bij docenten die een toegefelijker beleid hanteren. Wijs leerlingen daarom op de negatieve gevolgen van afleidingen (slechtere leerresultaten), en maak met elkaar afspraken over het gebruik van deze technologie.
- Zorg voor uitdagende taken en opdrachten. Des te meer leerlingen zich moeten inspannen, des te minder zijn zij geneigd hun mobiele telefoon voor niet-taakgebonden activiteiten te gebruiken. Als leerlingen zich vervelen, dan gebruiken zij eerder hun mobiele telefoon (en geef ze eens ongelijk).
- Gebruik mobiele telefoons selectief voor de uitvoering van taken en opdrachten. Leerlingen zijn zeer gehecht aan hun mobiele telefoon. Bovendien hebben mobiele telefoons ook didactisch sterke kanten, vooral als je niet de beschikking hebt over andere technologie. Dus: “If you can’t beat them, use them“.
- Bereid docenten voor op het gebruik van mobiele telefoons in de klas. Daardoor worden zij meer ervaren. Het onderzoek laat zien dat het gebruik van de mobiele telefoon terugloopt bij meer ervaren docenten.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Aha, Israelisch onderzoek in ehhh….
In het artikel staat dat je beter afspraken kunt maken dan verbieden. Ben benieuwd welke afspraken je dan zou moeten maken? Ik vind het een goed idee om de mobiele telefoon in het onderwijs te gebruiken, maar als de opdracht voorbij is en je gaat e.e.a. bespreken of uitleggen, lijkt het me verstandig om de mobiele telefoons toch even weg te stoppen. Ben benieuwd hoe de mobiel-tolerante leerlingen dit aanpakken.
Bron zelf even gecheckt?
Dat type afspraken, dus. Maar dat is wat anders dan verbieden.
Hoewel ik niet over mobiele telefoons in de klas kan spreken, kan ik wel op basis van decennialange praktijkervaring getuigen dat Wilfred Rubens’ aanbevelingen om goede afspraken met de leerlingen te maken, en dus samen de regels op te stellen, echt wel werken. Zoals Wilfred zelf zegt: afspraken, dus. Je maakt er zoveel als nodig voor een goede gang van zaken.
Ik heb geen problemen ondervonden in mijn klassen wat betreft ‘dat type afspraken’ in velerlei didactische activiteit. Wel integendeel, het liep dankzij de gezamenlijk uitgewerkte ‘regulering’ op basis van vertrouwen en verantwoordelijkheid telkens ‘easy’ – echt ‘comfortabel’ voor allen, als ik die gemakkelijke woorden hiervoor mag gebruiken. Mijn leerlingen waren 15 -18 jaar.
De mobiel staat symbool voor een geheel andere kijk (visie) op onderwijs. Discussie is niet de mobiel maar jouw visie op onderwijs en jouw kennis van onderwijs 2.0.
Dennis van Oeveren
Master innovation of Education
Je tilt de discussie naar een ander niveau. Volgens mij kunnen docenten daar niet veel mee. Misschien is mobiele technologie (net als sociale media) wel een symbool voor een ander paradigma op leren en onderwijs. De discussie op scholen gaat over het gebruik van nieuwe technologie binnen een traditioneel concept. Maar daar zal men wel nog een tijd binnen werken. Daarnaast ben ik er van overtuigd dat verleiding en afleiding ook binnen ‘onderwijs 2.0’ issues zullen zijn.