Steeds meer instellingen voor hoger onderwijs nemen hoorcolleges op en maken die -vaak gratis- toegankelijk via internet. Donald Clark ziet zelfs tekenen dat dit fenomeen zal leiden tot een paradigma shift binnen het hoger onderwijs: expertise van docenten wordt toegankelijker, en de kwaliteit van hoorcolleges verbeterd. Want alleen de besten worden bekeken door grote groepen belangstellenden. Goede docenten bereiken dankzij YouTube Edu, iTunes U of Open Learn veel meer studenten, dan nu het geval is.
Ondewijsinstellingen (en individuele onderwijsgevenden) zullen daardoor veel meer aandacht schenken aan de kwaliteit van de colleges, aangezien weblectures een wervend karakter hebben. De meeste lerenden willen immers toch een diploma behalen, en kiezen voor de instelling waarvan zij de beste indruk hebben. Bovendien hebben opgenomen hoorcolleges ook belangrijke didactische voordelen (zoals de mogelijkheid om bepaalde passages nog eens te bekijken).
Clark's bijdrage bevat impliciet wel een belangrijk risico. Tot dusver worden vrij toegankelijke weblectures vaak gefinancierd uit tijdelijke fondsen. Zijn die fondsen niet vooral toegankelijk voor Westerse onderwijsinstellingen? Zodat weblectures vanuit een eenzijdig curltureel perspectief toegankelijk worden? En wat gebeurt er als die tijdelijke fondsen wegvallen?
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie