Via George Siemens ben ik gestuit op Social Networking Sites and Social Theory van Karen Sternheimer. Sternheimer legt in deze uitgebreide blogpost een relatie tussen het hedendaagse fenomeen van online sociaal netwerken en de 'oude' opvattingen van de socioloog Erving Goffman over 'front stage' en 'back stage':
Goffman wrote in 1959 of how we keep certain information private, part of the process of impression management.
Goffman beschrijft in deze publicatie middels de 'theater-metafoor' dat mensen zich op basis van culturele waarden, normen en verwachtingen aan anderen presenteren. Hun doel is geaccepteerd te worden. En dat doel bereiken mensen door 'manipulatie'. Op de voorgrond ('publiek') kunnen mensen zich anders voordoen, dan 'achter het toneel' ('privé). En dat heeft een duidelijke sociale functie.
Volgens Stenheimer kunnen online sociale netwerken leiden tot het vervagen van die grens tussen publiek en privé. Zij verwijst hierbij naar Randall Stross die in de New York Times schreef:
When the distinction blurs between one’s few close friends and the many who are not, it seems pointless to distinguish between private and public.
Het risico daarbij is volgens Sternheimer niet zo zeer dat mensen privé-data publiekelijk online zetten (wat ook regelmatig ondoordacht gebeurt) maar dat deze data onbedoeld publiekelijk beschikbaar komen. En wat van of over jou op internet te vinden is, beïnvloedt je identiteit. Analoog aan Descartes stelt zij
“I’m online therefore I am.”
Sternheimer schrijft daarom dat zij bepaalde zaken liever offline houdt. Zij verwoordt m.i. de bezwaren die nogal wat (oudere?) mensen hebben tegen Facebook, Flickr, YouTube Hyves en Twitter.
Karen Sternheimer wijst terecht op de risico's die het jezelf presenteren op internet met zich mee kan brengen. Met name door de relatie die zij legt met de theorie van Goffman is deze bijdrage zinvol in discussies over 'digitale geletterdheid' en privacyregels.Tegelijkertijd heeft zij helaas weinig oog voor de voordelen die een krachtige digitale identiteit kan hebben.
De moderne samenleving is een 'risico-samenleving'. Risico's zijn, zoals de Duitse socioloog Ulrich Beck ooit schreef het gevolg van een maatschappelijk constructieproces. Volgens mij is het beter om risico's hanteerbaar te maken dan om risicovermijdend gedrag te vertonen. In dit geval door onder meer het formuleren van goede privacyregels, door hackers te bestraffen en binnen het onderwijs expliciet aandacht te schenken aan 'digitale geletterdheid'. Door risicomijdend gedrag te vertonen, benut je namelijk ook niet de mogelijkheden van -in dit geval- online sociale netwerken.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie