Terry Anderson -onder meer bekend van een boek over e-learning in de 21ste eeuw– heeft een interessant paper geschreven over "educational social software" voor afstandsleren.
This paper discusses the challenges of developing modes of distance education that afford maximum freedom for learners—including the ability to enroll continuously and to pace one’s own learning—and yet still create opportunities to work cooperatively in learning communities with other students. To resolve these often conflicting priorities, a new genre of networked-based learning tools known as educational social software is defined, described and its attributes discussed.
Anderson beschrijft eerst beknopt enkele uitdagingen waar afstandsleren mee te kampen heeft. Vervolgens legt hij een relatie tussen zijn ‘Community of Inquiry model’, het belang van ‘social presence’, de vrijheid van de lerende èn social software die de autonome lerende met andere lerenden kan verbinden. Ook beschrijft hij een aantal voorbeelden van social software.
Lees ook Stephen Downes’ post:
It’s funny. Terry Anderson describes distance learning as social software’s killer app, while I describe social software as distance learning’s killer app. Difference in perspective, I guess.
Maar volgens mij bedoelen ze eigenlijk hetzelfde.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie