Via Ewan McIntosh ben ik terecht gekomen bij een artikel van de New York Times over de rol van Twitter en Facebook bij het protest van duizenden jongeren tegen de communistische Moldavische regering:
The protesters created their own searchable tag on Twitter, rallying Moldovans to join and propelling events in this small former Soviet state onto a Twitter list of newly popular topics, so people around the world could keep track.
De New York Times schrijft onder andere dat mobiele telefoons en SMS al een belangrijke rol speelden bij eerdere protesten in het voormalig Oostblok. Nu worden social networking tools hiervoor op grote schaal gebruikt.
Tegelijkertijd illustreert dit protest ook een risico van het gebruik van Twitter bij dit soort acties. Het is niet altijd duidelijk wie de bron is van een oproep. Iedereen kan de 'hash tag' #pman gebruiken, en daarmee oproepen doen (pman = Piata Marii Adunari Nationale, het centrale plein in de hoofdstad van Moldavië). Bij Twitter is het minder eenvoudig te achterhalen wie achter een oproep zit. Volgens de NRC Next wordt Twitter in Moldavië dan ook misbruikt door provocateurs, die niet als doel hebben: 'vreedzaam protesteren'.
Ewan verbindt het gebruik van social networking voor politieke actie aan 'digitale geletterdheid', en vraagt zich af:
how many of Britain's young people would a) know about the existence of Twitter, b) know what a tag is and c) how they could use a tag to convene a protest or campaign?
Het kritisch omgaan met informatie en media is echter ook een belangrijk element van 'digitale geletterdheid'. Dus ook checken wie de bron is achter een oproep tot actie via applicaties als Twitter of Facebook.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie