Menigeen in Silicon Valley verdient een goed belegde boterham aan smartphones, tablets, laptops en sociale media. Als het gaat om hun eigen kinderen, neemt het aantal “screen abolitionists” echter drastisch toe. Dat geldt overigens niet voor iedereen.
Die conclusie kun je trekken op basis van een recent artikel uit de New York Times. Nellie Bowles schrijft daarin dat mensen die het dichtst bij technologie staan, er ook het meest voor op hun hoede zijn. Dit was al bekend van mensen als Steve Jobs en Bill Gates, die hun kinderen pas op latere leeftijd in contact wilden brengen met nieuwe technologie. Deze groep critici lijkt echter sterk toe te nemen.
Cocaïne
De reden is het sterk verslavende karakter van, met name, smartphones. Het is gemakkelijker om ze niet te gebruiken dan een beetje te gebruiken, stelt een voormalig social computing onderzoeker. Veel technologie professionals hebben zich pas laat gerealiseerd hoe verslavend met name een smartphone kan zijn.
Het artikel verhaalt van ouders die strenge afspraken maken over het gebruik van beeldschermen. Bijvoorbeeld alleen op reis, of maar één avond per week. Er zijn zelfs ouders die in het contract met de oppas vastleggen dat de ‘nannie’ geen smartphone mag gebruiken in het bijzijn van kinderen.
Eén van de strenge ouders is Chris Anderson, de voormalige redacteur van het blad Wired:
“On the scale between candy and crack cocaine, it’s closer to crack cocaine,” Mr. Anderson said of screens.
Anderson geeft aan dat het gebruik van smartphones door kinderen niet te beheersen is. Daarom hanteert hij bij zijn vijf kinderen twaalf strenge regels, zoals geen schermen in de slaapkamer. Hij controleert via zijn smartphone ook hoe lang kinderen online zijn, en blokkeert via zijn smartphone internettoegang per kind na een tijd.
Andere ouders gaan met hun kinderen in gesprek over de risico’s van verslaving, en over de achterliggende waarden van nieuwe technologieën.
Wanneer wel?
In het artikel lees je dat de meeste ouders hun kinderen vanaf een jaar of twaalf toestaan met smartphones te werken. Men realiseert zich immers ook dat ‘beeldschermen’ onlosmakelijk verbonden zijn met de huidige samenleving.
“Screen liberalists”
Niet iedereen in Silicon Valley is echter voor een verbod. Er zijn ook zogenaamde “screen liberalists” die vinden dat kinderen op jongere leeftijd juist moeten leren met behulp van een ‘beeldscherm’. Bijvoorbeeld een taal via een online taalprogramma (op jongere leeftijd ben je daar het meest gevoelig voor).
Zij maken ook de vergelijking met de angst voor TV, enkele decennia geleden. Deze groep meen dat het wel degelijk mogelijk is om ‘scherm tijd’ minder ‘giftig’ te maken, bijvoorbeeld door kinderen vooral op een actieve manier om te laten gaan met apparaten.
Het valt me trouwens op dat niemand van de kritische ouders, die bij technologiebedrijven werken, aangeven dat hun bedrijf de producten inmiddels minder verslavend wil maken. Ook op latere leeftijd, tijdens studie en werk, heb je namelijk nog steeds last van deze ‘cocaïne’.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie