Michael Derntl van de universiteit van Aken liet tijdens EADL-congres zien dat games de nodige potentie hebben voor leren. Mensen gebruiken games vooral voor het plezier. Games in leersituaties kunnen dan ook motiverend werken. Spelers gebruiken games overigens amper om te leren (maar 1% geeft dat als reden aan).
Games kunnen zorgen voor plezier, lerenden raken betrokken bij het onderwerp, ze hebben regels en dus structuur, ze zijn adaptief, ze doen een beroep op creatieve vermogens, er is sprake van interactie, je krijgt beloningen en er is sprake van uitdagingen.
In zijn bijdrage ging hij uitvoerig in op wat serious games zijn, en waarvoor je ze kunt inzetten. Bijvoorbeeld 'typing of the death', waarmee je zombies kunt verslaan en tegelijkertijd je typvaardigheden kunt verbeteren.
Je hebt echt een ontwerpstrategie nodig om games binnen je onderwijs in te zetten. Daarbij moet je kijken naar de context, de kenmerken van je doelgroep (is gaming iets voor hen?), didactische overwegingen (inbedding binnen je curriculum en binnen je didactiek) en naar de mode of representation (moet een game wel zo gelikt er uit zien?).
Derntl is ook ingegaan op een artikel van Robert Hays (2005) over succesfactoren van serious games (pdf), en op een Europees project over games waarbij hij betrokken is.
Zijn bijdrage was erg basic van aard, maar voor de meeste aanwezigen waarschijnlijk behoorlijk nieuw. Helaas verwees hij ook regelmatig naar de discussie over de digital natives. Op deze blog heb ik echter al eerder en uitvoeriger over serious games geschreven.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie