Self-directed learning at Work #oeb19

Onder leiding van Mirjam Neelen hebben Eran Gal, Ugo Caruso en Sandra Bras gesproken over zelfgestuurd leren op de werkvloer.

De belangrijkste wetenswaardigheden uit deze sessie zijn:

• Een vijf week durende face-to-face cursus waar technici aan deelnamen bleken niet in staat om technici eenvoudige problemen aan een belangrijke machine op te laten lossen. Dat moest anders. Bijvoorbeeld door performance support toe te passen. We moeten namelijk los komen van de klassieke manieren van leren.
• Het programma is daarom taakgeoriënteerd geworden in combinatie met een workshop, performance-support, zelfgestuurd en technologie-ondersteund (VR simulatie, tablet met videotutorials, AR step by step training). Die technologieën zijn tijdens de workshop uitgevoerd. Deelnemers leerden zelfgestuurd. Er zijn nog geen resultaten bekend omdat de pilot nog loopt. Ze weten wel dat deze oplossing bij opschaling zeer kostbaar is.
• Op deze manier worden verkopers ook voorbereid op hoe zij moeten handelen in geval van een overval.
• Bij de VN past men zelfgestuurd leren toe bij managers, om het voor te bereiden op uitdagingen die managers tegenkomen. Daarbij gaat men onder meer gebruik maken van eigen cases. Verder is de leerinhoud opgedeeld in kleine eenheden. Er is ook sprake van interactie, leren van elkaar en reflectie (bijv. op de toepassing in de eigen context).
• Het UN Leadership Framework wordt hierbij als uitgangspunt, met vier ’tracks’ rond thema’s (people, vision, implementation, resources) waar allerlei modulen in zijn ondergebracht. Ze gebruiken hiervoor Moodle Workplace, met veel aandacht voor interaction design en self-assessments. Het gaat dus om een VN-breed programma.
• Lerenden moeten zelfverantwoordelijkheid nemen, maar hebben ook keuzevrijheid in wat zij willen leren. Mensen moeten zich ook verantwoordelijk voelen voor hun eigen leren. Dat moet men onder meer door de relevantie van het leren te zien (waarom leren?), en door certificaten als prikkels te gebruiken. De online leeractiviteiten worden vaak gebruikt in combinatie met face-to-face leren.
• Organisaties promoten zelfgestuurd leren, maar gebruiken ook automatische notificaties om lerenden te attenderen op modules waarvan zij het belangrijk vinden dat medewerkers deze volgen.
• De organisatie die in Europa, Midden-Oosten en Azië IP-adressen uitgeven trainen bijv. de politie en netwerkbeheerders in verschillende regio over de impact van internettechnologie. Bijvoorbeeld over IPv6. Zij richten zich op ongeveer 25.000 organisaties. Ze hebben daarbij te maken met lerenden die heel verschillende achtergronden en expertises hebben. Dat doen ze via de RIPE NCC Academy (in Moodle; zij hebben Moodle daarvoor aangepast).
• Ze hebben eerst geïnventariseerd hoe potentiële lerenden zouden willen leren. Lerenden kunnen complete cursussen volgen, maar ook kleine onderdelen. Verder gebruikt men ook een database met experts die geraadpleegd kunnen worden.
• RIPE NCC gebruikt vier pijlers. 1) Ze hebben mensen gevraagd wat zij in hun werk doen. En hoe zij tools gebruiken. 2) Op basis daarvan heeft men kleine stukken content ontwikkelen (ze zijn start met modulariseren). Mensen willen in 15 minuten iets leren dat ze kunnen toepassen. 3) Vervolgens gebruikt men ook online proctoring examens voor certificering. Zodat lerenden niet naar een testcentrum willen gaan (al zijn er deelnemers die via een testcentrum examens kunnen maken). 4) Ze geven ook digital badges als bewijsmateriaal van ontwikkelde expertise.
• Ze hebben via ‘learners’ journeys’ in kaart gebracht hoe mensen informatie zoeken op de website en hoe zij willen leren.
• Bij zelfgestuurd leren nemen individuen het initiatief om te leren. Ze bepalen zelf hun leerbehoeften, leerdoelen en de manier waarop men wil leren. Toch passen weinig organisaties zelfgestuurd volledig toe.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.