Rhizomatic learning: een nieuw onderwijsmodel? (#in)

Hoewel David Cormier al in 2008 schreef over Rhizomatic education, heb ik op mijn webblog nog nooit aandacht besteed aan dit begrip. Zijn blog post Rhizomatic Learning – Why we teach? is hier aanleiding voor. Cormier bekritiseert hierin het bestaande onderwijssysteem, en stelt daar Rhizomatic Learning tegenover Is hierbij sprake een nieuw onderwijsmodel?

De term Rhizomatic learning verwijst naar de opvattingen van de filosoof Delheuze over rizomatisch denken. Daarmee wordt verwezen naar het ontbreken van een lineair patroon, die de richting van het denken bepaalt. Cormier definieert Rhizomatic learning als volgt:

In the rhizomatic model of learning, curriculum is not driven by predefined inputs from experts; it is constructed and negotiated in real time by the contributions of those engaged in the learning process. This community acts as the curriculum, spontaneously shaping, constructing, and reconstructing itself and the subject of its learning in the same way that the rhizome responds to changing environmental conditions.

Er is in feite sprake van een hoge mate van zelfgestuurd leren, van een ‘learning journey‘ waarbij nieuwsgierigheid en intrinsieke motivatie een essentiële rol spelen. De context is hierop van grote invloed. Kennis wordt geconstrueerd, waarbij het stellen van vragen van groot belang is. In Explaining Rhizomatic Learning to my five year old illustreert Cormier dit.

Het zal duidelijk zijn dat Rhizomatic learning zijn wortels heeft in het constructivisme. Het is geen nieuw onderwijsmodel.’Natuurlijk leren‘ en ‘democratisch onderwijs‘ zijn er m.i. Nederlandse equivalenten van. Het is dan ook een benadering van leren die zich niet goed verhoudt met de bestaande, internationale, onderwijshervormingen die gaan in de richting van meer standaardisatie:

Bron: Bruce Hammonds