Binnen menig organisatie worstelt men met het toegang geven van medewerkers tot sociale netwerken (vijftien jaar geleden gold hetzelfde voor het internet). Daarom pleit Forrester Research volgens Kirstin Burnham voor "een strenge
acceptable use policy". Dit beleid moet dan antwoord geven op de volgende vragen:
- Moeten alle werknemers op dezelfde manier toegang hebben tot sociale netwerken? (Nee, luidt het antwoord).
- Moeten werknemers software kunnen downloaden? Nee, toegang tot Facebook cs is voldoende.
- Moet idereen altijd en overal toegang hebben (balans tussen werk en privégebruik)?
- Welke informatie mogen werknemers online zetten?
- Wat zijn de gevolgen als het beleid niet wordt nageleefd?
Ik ben niet tegen een code of conduct. Maar dan wel svp eentje die uitgaat van vertrouwen, veel autonomie, dialoog en gezond verstand. Anders gaat dit m.i. ten koste van de motivatie van medewerkers (en daarmee van hun productiviteit).
Op de eerste drie bovenstaande vragen zou ik bijvoorbeeld antwoorden: ja, tenzij blijkt dat medewerkers laten zien dat zij niet met deze vrijheid om kunnen gaan. Op vraag vier zou mijn reactie zijn: alle informatie die je ook tijdens een openbare workshop met anderen wilt delen, zonder het gevoel te hebben daar ooit spijt van te krijgen. En als een medewerker toch een grens van het acceptabele overschrijdt? Dan varieert het gevolg inderdaad van geval tot geval (ook van diens functie).
Ik heb mijn 'web 2.0'-gebruik in elk geval destijds tijdens mijn sollicitatiegesprek bespreekbaar gemaakt. Mijn werkgever gaat er van uit dat ik geen potentieel 'gevoelige' informatie blog of twitter, en dat ik zelf kan inschatten wat 'gevoelig' is. Ik denk dat ik over voldoende ervaring en intuïtie beschik waardoor ik dit vertrouwen niet zal beschamen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie