In ‘Smihopedia‘ laat Erno Mijland op overtuigende manier zien welke kansen en uitdagingen sociale media bieden voor het onderwijs. Het boek bevat handige checklists, vragen en tips voor docenten en schoolleiders.
De afgelopen maanden heb ik nauw en plezierig met Erno Mijland samengewerkt bij de totstandkoming van mijn boek over e-learning trends en ontwikkelingen. In dat verband gaf hij mij een exemplaar van zijn boek ‘Smihopedia. Aan de slag met sociale media in het onderwijs‘.
Deze handzame en mooi vormgegeven publicatie is hoofdzakelijk opgebouwd rond zeven redenen om aan de slag te gaan met sociale media in het onderwijs. Erno benadrukt bijvoorbeeld dat sociale media gebruikt kunnen worden voor deskundigheidsbevordering, om slimmer (samen) te kunnen werken en – uiteraard- voor het versterken van de ‘leer-kracht‘. Daarnaast gaat hij ook in op de praktische gevolgen van de inzet van sociale media voor docenten en de schoolorganisatie, in op de vraag hoe je sociale media in de praktijk kunt implementeren.
Erno kiest voor een brede definitie van sociale media, en geeft daarbij aan dat voor zijn publicatie een strakke afbakening niet heel relevant is. Desalniettemin bakenen de kenmerken van sociale media, die hij in de inleiding beschrijft, het terrein nadrukkelijk wel af (data opslag in de cloud, gericht op dialoog of het toevoegen van waarde aan producten via beoordelingen of ’tags’). Hij illustreert onder andere dat sociale media vaak een veel minder stijle ‘leercurve’ hebben dan andere leertechnologieën. De eenvoud van de toepassingen bevordert het gebruik.
Erno Mijland heeft een boeiende en zeer toegankelijke schrijfstijl. Hij geeft veel voorbeelden en praktische handvatten in de vorm van conclusies, beleidsadviezen, tips, checklists en vragen. Een checklist over wat zet je wel of niet op internet (p. 35) kun je zo inzetten binnen onderwijs over mediawijsheid. Soms mis ik wel een wat uitgebreidere onderbouwing bij bepaalde beweringen. Bijvoorbeeld over de veronderstelde korter wordende halfwaardetijd van kennis (p. 85). De concrete voorbeelden hebben overigens soms ook een beperking. De tijd achterhaalt de toepassingen (zoals ‘pingen op de Blackberry’ of ‘Hyves als één van de meest populaire sociale media’). Dat geldt echter nadrukkelijk niet voor de rode draad van het boek.
Erno is enthousiast over sociale media, maar heeft nadrukkelijk ook oog voor de ‘uitdagingen’ waarmee ‘onderwijsmensen’ geconfronteerd worden als zij met sociale media aan de slag gaan. Sterk is bijvoorbeeld het pleidooi om ‘situationeel gewenst te handelen‘: de situatie bepaalt wat wel en niet kan als het gaat om de inzet van sociale media en technologieën zoals smartphones (p. 103). Dat maakt ‘Smihopedia’ ook tot een ‘geloofwaardige’ publicatie die scholen kan helpen daadwerkelijk werk te maken van sociale media in het onderwijs.
Tot slot zult u zich wel afvragen waar de titel ‘Smihopedia’ vandaan komt. ‘Smiho’ is de afkorting op twitter van ‘sociale media in het onderwijs’. ‘Pedia’ komt uit het Grieks en verwijst naar vorming en opvoeding. Uiteraard kennen we ook de associatie met Wikipedia waarop veel informatie te vinden is. Dat geldt ook voor deze compacte uitgave.
De website bij het boek bevat overigens tal van verwijzingen naar toepassingen en relevante websites.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Een reactie