Net als Karin Winters weet ik nog niet goed wat ik aan moet met Quora, een betrekkelijk nieuwe social media tool. Natuurlijk, het is een centrale plek waar je vragen kunt stellen (ook gericht aan jouw volgers), waar je kunt reageren op vragen van anderen en waar je je kunt ‘abonneren’ op bepaalde onderwerpen. De mogelijkheden om anderen via Twitter of Facebook te attenderen op discussies is natuurlijk ook prachtig.
Quora: A social network built for learning is een prima introductie van Quora voor leerdoeleinden. Auteur Dianne Rees introduceert met tekst en schermafdrukken de applicatie. Op basis van jouw Twitter en Facebook-activiteiten krijg je o.a. suggesties voor onderwerpen. En voordat je een nieuwe vraag gaat stellen, krijg je de suggestie om te checken of die vraag niet al gesteld is (Nemen gebruikers die moeite? Zijn niet-Engelstaligen hier niet in het nadeel). Slim is in elk geval dat je op basis van sleutelwoorden reeds gestelde vragen krijgt te zien.
Als je een vraag gaat stellen, schrijft Rees, dan krijg je tips. Je kunt o.a. bepalen of een vraag alleen zichtbaar is voor je volgers, of voor iedereen. En je kunt anderen dus o.a. via Twitter attenderen op de vraag.
Het geven van antwoorden gaat ook eenvoudig, onder meer dankzij een eenvoudige opmaakbox. Je kunt verwijzen naar internetbronnen, en je bent niet gebonden aan bijvoorbeeld de 140 tekens van Twitter. Verder kun je (ook hier weer) profielinformatie toevoegen. Zodat mensen kunnen zien wie het antwoord geeft (heeft h/zij verstand van zaken?). Je kunt ook vragen naar je Tumblr-pagina of WordPress-blog sturen, en notificaties via mail ontvangen. Tenslotte laat Quora zien hoe actief jij bent.
Dianne Rees concludeert daarom dat deze nieuwe tool veel potentie heeft voor intentioneel leren:
Quora is a great addition to any personal learning network because people join to solve problems, so the community is founded on the idea that people can create, share, and improve on a collective knowledge base via social interactions.
Dat zou best kunnen. En toch weet ik het nog niet. Ik ben best bereid om in te gaan op vragen, en op kennis te delen. Het geven van uitvoerige antwoorden op complexe problemen is echter tijdsintensief, vooral als ik dat in het Engels moet doen.
Wat mij daarbij ook weerhoudt, is dat ik geen eigenaar ben van de informatie die ik plaats op Quora. De informatie op mijn blog, bijvoorbeeld, is en blijft van mij. En de tijd die ik aan Quora besteed, kan ik niet besteden aan mijn blog, Twitter, LinkedIn en dergelijke (ook bij mij houdt het een keer op). Bij Quora mis ik ook een handige app voor de iPad of iPhone. Ik vind de webinterface niet erg vriendelijk in gebruik. Ik merk dat ik dergelijke applicaties -ook Twitter- het liefst via een aparte applicatie gebruik.
Verder vraag ik me af of het bij Quora niet gaat om het codificeren van kennis in een opslagplaats, terwijl we meer zouden moeten focussen op kennis als een voortdurende stroom (wellicht houdt Quora het midden tussen deze twee benaderingen).
Ik ben er dus nog niet helemaal uit. Quora zou wel eens kunnen aanslaan bij degenen die Twitter (overigens onterecht) als ‘zinloos gebabbel’ beschouwen, maar die wel bereid zijn om sociale media op een laagdrempelige manier in te zetten voor ‘serieuze’ (leer)doelen. Daarbij is het voor mij overigens de vraag of virtuele, sociale, contacten (het ‘gebabbel’) niet voorwaardelijk zijn om kennis met elkaar te delen (je springt immers niet in één keer naar de hogere niveaus van Gilly Salmon’s Five stages-model).
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie