Vanochtend heb ik eindelijk gelegenheid gehad om een zeer gedegen analyse over de ‘Steve Jobs’-scholen te lezen.
Nee, Ik doel daarbij niet op de ongenuanceerde column van Renée Braams in De Volkskrant. Casper Hulshof heeft afgelopen dinsdag de uitvoerige blogpost Help, mijn kind moet naar een Steve Jobsschool! geschreven. Hulshof focust zich daarbij terecht op vier kernelementen van het schoolmodel van O4NT, en niet op de naam of het apparaat:
- Het onderscheid tussen een fysieke en een virtuele school
- De verschillende leerdoelen (kerndoelen en 21st century skills)
- Communities in en rond de school (de school als onderdeel van een groter geheel)
- De praktische organisatie van de school (wat uiteenvalt in acht aspecten)
Casper concludeert dat het schoolmodel ambitieus en redelijk coherent is, maar dat er ook nog wel wat hobbels te nemen zijn. Het is bijvoorbeeld onduidelijk hoe men vorderingen van lerenden wil gaan monitoren. Hij constateert terecht dat de iPad eigenlijk maar een bijrol vervult in het concept. Verder schrijft hij dat het schoolmodel veel inspanningen vraagt van ouders. Als ouders daartoe niet bereid zijn, kunnen ze hun kinderen beter niet naar dit schooltype sturen. Casper Hulshof concludeert dat het de vraag is of O4NT de doelen in de praktijk kan realiseren.
Daarom is het verstandig om dit schoolmodel voorlopig op kleine schaal in de praktijk te brengen, en veel aandacht te besteden aan evaluatieonderzoek.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie