Morgen hebben we bij het IVLOS weer een proefpromotie over een bijzonder interessant onderwerp: professionalisering in school. Het interessante is dat de promovendus -Leen van Driel- rector is van een brede scholengemeenschap en zijn onderzoek op die scholengemeenschap heeft uitgevoerd. Op zich stelt dat al hoge eisen aan de opzet van een onderzoek, zeker over dit onderwerp.
Ik mag weer een vraag stellen en doe dat met genoegen. Niet alleen omdat Leen enkele jaren geleden mee heeft gewerkt aan één van mijn projecten (voor mij een mooie gelegenheid om iets terug te doen), maar ook omdat het onderwerp mij erg aanspreekt.
Professionalisering is immers ook van invloed op de acceptatie van ICT in het onderwijs (en ik interesseer me sowieso ook voor andere zaken dan alleen voor (t)e-learning.
Een interessante aanbeveling uit het proefschrift luidt:
Het verdient aanbeveling om de bestaande vrijblijvendheid die nu nog eigen is aan de cultuur van professionalisering van docenten te vervangen door een cultuur van vanzelfsprekendheid.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Professionalisering is een hot-item in v.o. scholen o.a. dankzij de Wet BIO (hoewel dat wellicht een kip-en-het-ei verhaal is).
Ikzelf blijf als docent skeptisch; Natuurlijk is professionalisering (HARD) nodig. Maar wat is professionalisering als ik in mijn vrije tijd aan professionalisering moet doen???
Professionalisering zou voor eigenlijk deel uit moeten maken van je werk. Al moet je je professie èn leren zo leuk vinden dat je het niet erg vind om privé tijd er in te investeren. Praat eens met Italianen of Grieken: die gaan vaak op eigen kosten èn in eigen tijd naar buitenlandse congressen.
In elk geval doen docenten in het proefschrift onder werktijd aan professionalisering. Van Driel geeft o.a. ook aan dat het risico bestaat dat tijd die beschikbaar is voor professionalisering aan iets anders wordt besteed.