Gisteravond zijn we teruggekeerd van een paar dagen Berlijn. We hebben een aantal plekken bezocht, waar ik nog nooit was geweest. En voor mij was dit de dertiende keer dat ik in deze bijzondere stad ben geweest.
Van deze dertien keer ben ik tien keer in het kader van de Online Educa in Berlijn geweest. Verschillende keren heb ik daarom niet méér gezien dan de naaste omgeving van het congreshotel. De andere twee keer ben ik met verschillende personen naar Berlijn gegaan (zie hier en hier). Dan bezoek je praktisch automatisch de bekende ‘high lights’ (Gedächniskirche, Ku-dam, Brandenburger Tor, en dergelijke). Ik heb tot nu toe ook altijd hotels geboekt in de buurt van de Zoologischer Garten. De laatste jaren is dat Hotel Hamburg in de Landgrafenstrasse (tip).
We hadden nu de wijk Mitte als uitvalsbasis gekozen, en wel het hotel Catalonia Berlin Mitte in de Köpenickerstrasse. Als je het adres via Google Street View bekijkt, zie je een vervallen leegstaand pand. Het hotel is er namelijk pas een dik jaar in gevestigd. Het pand zelf is uit 1911. Er is onder meer een fabriek voor stropdassen in gevestigd geweest. In de jaren tachtig hield de Stasi hier kantoor. De lobby en het restaurant hebben nog een industriële uitstraling. Kan ik erg waarderen. De kamers waren erg modern, en met zeer snel en stabiel wifi uitgerust. We hadden wel een probleem met de TV. De receptie bood ons een andere kamer aan, waar we geen gebruik van hebben gemaakt.
We zijn vanuit Düsseldorf met de ICE naar Berlijn gereisd (parkeren bij de luchthaven). Wat een heerlijk vervoersmiddel. Bizar genoeg wel duurder dan het vliegtuig. Dinsdagmiddag zijn we in het hotel aangekomen, en hebben we een korte wandeling gemaakt naar de Alexanderplatz, de Häckische Höfe en het Nikolai Viertel (voor ons beiden bekend terrein). Ik weet dat er mensen zijn die deze laatste buurt kitsch vinden, maar ik vind dit stukje Berlijn wel wat hebben.
Aangezien mijn vriendin niet eerder in de Reichtag was geweest, had ik voor de woensdag entreebewijzen online aangevraagd. De woensdagochtend zijn we daarom in kalm tempo via het Nikolai Viertel, de Museuminsel, Unter den Linden, Gendarmenmarkt (nog volop in kerstsfeer), Friedrichstrasse, Pariser Platz (met Brandenburger Tor), Holocaust Denkmahl en de Potsdammer Platz naar de Reichstag gewandeld.
Ik was hier tijdens mijn eerste bezoek aan Berlijn ’s avond geweest. Toen kon je er nog spontaan naar toe. Nu moet je je registreren en legitimeren. Tassen worden gescand en je moet door een detectiepoort. Vervolgens ga je in groepen met de lift naar de koepel. Je krijgt er een gratis elektronische gids die automatisch begint te vertellen zo gauw je de 280 meter lange helling oploopt. Aangezien het een strakblauwe lucht was, was het uitzicht fenomenaal.
Na deze bezichtiging zijn we naar de Gedenkstätte Berliner Mauer aan de Bernauer Strasse gewandeld. Kun je je de scenes uit augustus 1961 voor de geest halen waarbij mensen via het raam van hun huis naar het Westen vluchten, terwijl de voordeur aan Oost-Berlijn grenst? Dat is de Bernauer Strasse. De betreffende huizen zijn overigens snel daarna afgebroken.
De Gedenkstätte bestaat uit een groot stuk muur, en een wachttoren. Verder foto’s (van o.a. doodgeschoten vluchtelingen) en teksten. In het documentatiecentrum kun je oude nieuwsberichten bekijken en beluisteren, en lees je over de geschiedenis van de Muur. Ten behoeve van de zogenaamde Todesstreifen, heeft de toenmalige DDR-overheid een kerkhof laten ontruimen. Daar zie je ook nog herinneringen van, net als van de tunnels die men groef om begin jaren zestig naar het westen te vluchten. Verschillende mensen is dit gelukt, maar via verraad zijn ook veel mensen opgepakt. Eén van de meest indrukwekkende foto’s is een opname van 13 augustus 1961: twee baby’s in Oost- en West-Berlijn proberen elkaar aan te raken. Ik ga er vanuit dat de foto niet gemanipuleerd is.
Van daaruit zijn we naar de Häckischer Markt gegaan, waar we hebben gegeten.
Op Oudjaarsdag zijn we via een wandeling uit het boekje 100% Berlijn naar de Chamissoplatz gegaan. Dit plein en de omringende straten ligt vlak bij de oude luchthaven Tempelhof. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben de geallieerden deze wijk niet gebombardeerd omdat zij het vliegveld na de bevrijding wilden gebruiken. Hetgeen ook is gebeurd, bijvoorbeeld in het kader van de beroemde Berliner Luftbrücke (eind jaren veertig). Het gevolg is dat de omgeving van de Chamissoplatz laat zien hoe Berlijn er voor de Tweede Wereldoorlog uitzag. Apart.
Voor dat we er waren, zijn we eerst door Kreuzberg gewandeld. Vooral het eerste gedeelte was redelijk deprimerend. Ik vind grafitty best mooi, maar hier zaten de grauwe woningen vol geklieder. Opvallend was ook het vele zwerfvuil. Vanaf het Landwehrkanal werd het beter. De vele internationale winkels en eettentjes -veel veganistisch- vormen wel een kleurrijk geheel in Kreuzberg.
Vanaf de Chamissoplatz zijn we via de Mehringdamm -waar je de beste Currywurst en groentekebab van Berlijn kunt eten- en de Wilhelmstrasse naar de Friedrichstrasse gewandeld, en hebben we op de Gendarmenmarkt gepauzeerd. Vandaar uit zijn we via de Museuminsel, de Alexanderplatz en de Janowitzbrücke naar het hotel gelopen. Oudjaarsavond hebben we een Sylvesterdiner genuttigd in het Michelberger Hotel, dat schuin tegenover de fraaie Oberbaumbrücke ligt. Zowel 100% Berlijn als Marjolijn van der Kolk in haar boek ‘Mijn Berlijn‘ en op haar Berlin-Blog zijn hier lovend over (tips!).
Na de welkomstcocktail kregen we gegrilde groenten als salade. Ik had vervolgens een uitstekende vissoep met bijlagen zoals een zalmkroket. Helaas ben ik allergisch voor de oester die ook werd geserveerd. Mijn vriendin had een uitstekende currysoep met buffelmozzarella. Mijn hoofdgerecht bestond uit prima gebraden hert, met twee soorten worst en pittig gekruide bonen. Het vegetarische hoofdgerecht bestond helaas vooral uit paddenstoelen. Ik had meer creativiteit van de kok verwacht, gezien de prijs en de recenties. Het dessert bestond uit ijs met een gelei, een fraaie appeltaart en een thee die geschonken werd op heel koud ijs. Opvallend was ook dat het overigens vriendelijke personeel niet altijd uit zichzelf vertelde waar de gangen uit bestonden.
We zijn daarna naar ons hotel gegaan, en gewapend met een fles champagne en twee glazen zijn we vervolgens naar één van de bruggen op de Fischerinsel gewandeld. Daar hebben we de jaarwisseling gevierd. Aanvankelijk waren we van plan om naar het Brandenburger Tor en de Festmeile te gaan. Toen we hoorden dat daar 1 miljoen mensen Oud en Nieuw vieren, hebben we een alternatief gekozen (te massaal). Bovendien mocht je daar vanaf 31 december ’s middags niet met rugzakken en glaswerk naar binnen. De meegebrachte fles Moët hadden we daar dus niet kunnen nuttigen.
Ik heb een beperkt aantal foto’s gemaakt, aangezien ik menig bezienswaardigheid al eens op de gevoelige plaats had gezet.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie