Een tweet van Willem van Valkenburg attendeerde mij op een bijdrage van Audrey Watters over open educational resources (OER) en ongelijkheid binnen het onderwijs.
Eén van de argumenten om OER beschikbaar te stellen, is dat leermaterialen beschikbaar komen voor doelgroepen die normaliter geen toegang hebben tot kwalitatief hoogstaand onderwijs.
In de praktijk bljken juist die groepen te profiteren van OER, die toch al toegang hebben tot onderwijs. Docenten van kapitaalkrachtige scholen werken vaak met kleinere groepen, en hebben meer gelegenheid en betere (technische) faciliteiten om bijvoorbeeld hun onderwijs anders vorm te geven met behulp van OER. Om maatschappelijke ongelijkheid in het onderwijs te bestrijden, zul je dus andere maatregelen moeten treffen.
In ons land hebben we gelukkig een kleinere kloof tussen rijke en arme scholen. Ook kennen we hier geen enorme verschillen tussen scholen wat betreft technische voorzieningen. Hier speelt wel de discussie of particuliere opleiders zouden moeten profiteren van OER, die in feite met belastinggelden zijn ontwikkeld. Of aan onderwijsinstellingen die hun materialen niet delen, maar wel OER van anderen gebruiken (en het geld dat zij daarmee uitsparen bijvoorbeeld besteden aan marketing).
Het verband tussen OER en de toegankelijkheid is in elk geval niet eendimensioneel. Zoveel is wel duidelijk.
Nota bene: over cultuursubsidies worden vergelijkbare discussies gevoerd.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie