Het artikel Open Educational Resources: Enabling universal education van Tom Caswell, Shelley Henson, Marion Jensen en David Wiley illustreert wat mij betreft de toegevoegde waarde van open educational resources: door online leermaterialen met elkaar te delen verlaag je de productie, reproductie en distributiekosten. Hierdoor wordt ook de toegankelijkheid van het onderwijs vergroot. Minder rijke lerenden (en onderwijsinstellingen) kunnen immers ook over kwalitatief goede materialen beschikken.
De auteurs hebben een lovend verhaal over Open Educational Resources geschreven, en op zich is dat terecht. Met een aantal zaken houden ze echter geen rekening:
- Hoe overtuigen we instellingen die de afgelopen jaren veel tijd, energie en geld hebben geïnvesteerd in contentontwikkeling, om te participeren in Open Educational Resources?
- Wat hebben op zich redelijk rijke instellingen te bieden, die niet investeren in contentontwikkeling (bijvoorbeeld omdat dit hun core business niet is?). Binnen het MBO is content ontwikkelen bijvoorbeeld niet voor de hand liggend.
Met andere woorden: de duurzame acceptatie van het concept is volgens mij helaas nog niet 1-2-3 geregeld.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie