De regering van Barack Obama is van plan het Amerikaanse onderwijssysteem via het zogenaamde "“Race to the Top Fund”" te hervormen. Clayton M. Christensen en Michael B. Horn pleiten er voor om nu eens niet te kiezen voor incrementele veranderingen, maar voor 'ontwrichtende innovaties'. Volgens deze auteurs speelt online leren daarbij een belangrijke rol. Voor vier aspecten van het onderwijs werken zij dat beknopt uit.
- Standaarden en assesments.
Zij pleiten voor nationale curriculum standaarden die maatwerk moeten bevorderen. Daarbij gaat het om een "basic set of descriptive rather than prescriptive educational standards". - Docenteffectiviteit.
De kwaliteit van de docent is volgens Christensen en Horn waarschijnlijk de belangrijkste succesfactor in het leerproces van lerenden. Dankzij (t)e-learning worden kwalitatief goede docenten bereikbaar voor alle lerenden. - Voortgangregistratie.
Christensen en Horn zijn veel heil in een online systeem waarbij de voortgang van lerenden voortdurend in beeld wordt gebracht, en zij ook feedback krijgen van onderwijsgevenden. De auteurs zetten zich hiermee af tegen het onderwijssysteem dat lerenden slechts op enkele momenten beoordeeld. - Vraagstuk van uitval.
Dank zij (t)e-learning kunnen lerenden op hun eigen manier en in eigen tempo leren. De auteurs verwachten dat veel potentiële dropouts hiermee binnen boord gehouden zullen worden.
Christensen en Horn plaatsen ook kanttekeningen bij Obama's voornemen om de beloning van onderwijsgevenden mede afhankelijk te maken van de prestaties van de lerenden. Volgens hen komt daar meer bij kijken.
Christensen en Horn hebben prikkelende ideeën over ander onderwijs. Dat hebben zij ook laten zien in het boek "Distruptive Class". In de hier besproken bijdrage leggen zij de verbinding met de nieuwe plannen van de regering Obama. Toch hebben de opvattingen van deze auteurs wat mij betreft het kenmerk van "grote halen, snel thuis". Neem hun opmerkingen over docenteffectiviteit. In theorie klopt dit, maar in de praktijk heeft dit nogal wat voeten in de aarde. Denk aan bekostiging of het zogenaamde "teacher bandwith"-vraagstuk.
Wat mij in deze bijdrage ook opvalt, is het grote verschil met de Nederlandse situatie. Daar waar de Amerikaanse regering -terecht- een sterk gevoel van urgentie ervaart om het onderwijssysteem te hervormen, ontbreekt het de Nederlandse regering aan visie, ideeën en moed op dit gebied.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie