Nancy Caramanico vat vijf studies samen die betrekking hebben op het concept van de flipped classroom. Vier studies komen met positieve conclusies, één studie is kritisch.
De beschrijvingen van de studies zijn summier van aard. Verder valt op dat de doelgroepen variëren en de onderzoeksopzetten verschillen. In drie gevallen is sprake van een experimentele groep en een controle groep, in twee gevallen is alleen gekeken naar de gevolgen van de implementatie van het didactisch concept. In alle gevallen kijkt men naar de gevolgen voor scores. Maar er wordt ook naar andere effecten gekeken (zoals een toegenomen student-student interactie of de toegenomen beschikbaarheid van cursusmaterialen).
Het valt me ook op dat de invulling van het concept van de flipped classroom varieert. In één studie wordt bijvoorbeeld bewust gebruik gemaakt van peer-instructie.
De kritische studie merkt op dat er geen verschillen zijn in studieresultaten als je het concept van de flipped classroom vergelijkt met ‘traditioneel’ onderwijs. De flipped classroom leidt volgens deze studie daarentegen wel tot extra werk voor docenten en lerenden.
Caramanico merkt terecht op:
While the bulk of evidence points to flipping as a beneficial approach, when it comes to powerful learning for our students, it is important to implement new methods carefully and not to ‘flip’ too soon in one direction or the other without clear purpose backed by ample research evidence.
Tegelijkertijd zou dit onderzoek rekening moeten houden met de invulling van het concept van de flipped classroom en met de kwaliteit van de docent. Deze twee factoren zouden wel eens grote invloed kunnen hebben op de effecten van de flipped classroom.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Ik ben het helemaal eens met de laatste twee zinnen.
Het is met Flipping the Classroom niet anders als met andere educatieve technieken.
De docent die een techniek toepast dient deze voldoende te beheersen om de potentiële meerwaarde voor zijn leerlingen tot zijn recht te laten komen.
Er dient daarom een duidelijk onderscheid gemaakt te worden tussen wat de educatieve techniek mogelijk maakt en wat een docent of een groep leerlingen er mee doet.
Het mogelijk maken van tijd, plaats en snelheid onafhankelijk leren is een ongelofelijke kracht van Flipping the Classroom. Het efficiënt hier gebruik van maken vraagt om een voldoende inzicht en een didactische organisatie van de docent.
Het zou voor het onderwijs een verlies zijn als de techniek wordt weggezet als een trend zonder meerwaarde met als oorzaak een onjuist begrip of een onjuiste inzet.
Op dit moment loopt er een ‘flip’ voor het Elektronica op de lerarenopleiding Techniek in Utrecht. Studenten zijn erg positief. Ik zie echter ook een belangrijk minpunt: voorbereiden wordt essentieel om tijdens de bijeenkomst effectief samen te kunnen leren. In de bijeenkomst zitten studenten soms filmpjes te lijken, dat is jammer van de tijd die ik met hen heb te besteden. Het model is op dit punt dus wel kwetsbaar. De rol van de docent én van de student veranderen wezenlijk!